آسایش در ساختمان به کمک معماری اقلیمی در شهر یزد

مسکن به منزله محلی برای آرامش و آسایش انسان است. شرایط اقلیمی و آب هوایی، تاثیر مستقیمی بر ایجاد حس آسایش در هر فضای معماری دارد. بنابراین آگاهی از شرایط اقلیمی هر منطقه و تمهیدات شناخته شده برای آن امری ضروری است. در حقیقت اساس شکل گیری محیط های مسکونی شهری و روستایی از نظر شرایط اقلیمی، ایجاد آسایش حرارتی انسان ها و فراهم نمودن موجبات راحتی آن ها برای بهتر زیستن است. اجرای روش های مناسب در طراحی ساختمان که با اقلیم هماهنگی داشته باشد، همواره مورد نظر معماران ساختمان بوده است. با توجه به این که بخش عمده ای از خاک کشور ایران در دسته بندی های اقلیمی به عنوان منطقه گرم و خشک شناخته می شود بنابراین در زمان طراحی ساختمان ها می بایست تمهیدات ویژه ای را برای آن در نظر گرفت. از جمله مناطق کویری می توان به بافت و معماری ویژه منطقه یزد اشاره نمود که از بارزترین نمونه های معماری اقلیم های گرم و خشک در جهان است و گذشته از زیبایی خاص این معماری، کاملا متناسب با نیازها و شرایط اقلیمی- فرهنگی مردم منطقه ساخته شده است. هدف کلی از این تحقیق، بالا بردن کیفیت آسایش به وسیله معماری هماهنگ با اقلیم و کاربرد آن در ساختمان های شهر یزد می باشد و روش کار به این صورت می باشد که در ابتدا با استفاده از آمارهای ایستگاه های سینوپتیک سازمان هواشناسی کشور در دوره های بلند مدت 30 ساله و به کمک روش دمارتن، پهنه بندی اقلیمی منطقه مذکور مشخص گردد. سپس با تعیین شاخص های آسایش حرارتی ساختمان و به کمک نمودار زیست- اقلیمی الگی و آمبروترمیک، شدت و میزان دوره خشکی و مرزهای آسایش حرارتی محاسبه و تعیین گردد. روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی و از حیث نوع تحقیق، کاربردی می باشد و نتیجه آن استفاده حداکثر از پتانسیلهای محیطی، صرفه جویی در مصرف انرژی، بالا بردن کیفیت آسایشی ساکنین و سالم سازی محیط زیست در ساختمان های شهر یزد می باشد. در انتها نیز راهکار ها و پیشنهاداتی برای طراحی فضای مسکونی هماهنگ با اقلیم ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، آسایش ، اقلیم ، نمودار الگی ، یزد