ارائه الگوی بهینه مدیریت بافت های فرسوده شهری با استفاده از روش های تحلیل تصمیم گیری چند معیاره موردی:محله سرتپوله شهر سنندج

رشد شهرنشینی و توسعه افقی شهر در دهه های اخیر موجب گسترش بی رویه شهری از بین رفتن منابع محیطی شده است در عین حال به مرور مناطق داخلی شهرها و به خصوص بافت قدیم فرسوده تر و خالی از سکنه می شوند بافت قدیم شهر که زمانی از انسجام فضایی و عملکرد مناسب برخوردار بوده است اکنون در پی تغییر الگوی زیست و شکل گیری نیازهای جدید دچار نارسائی های کالبدی فضایی شده است مشکلات کالبدی فضایی تبعات اجتماعی و اقتصادی را در پی داشته است که به گونه ای دو سویه موجب پایین آمدن کیفیت زندگی در این مناطق شده است تحقیق حاضر بر اساس روش توصیفی تحلیلی و با تاکید بر جنبه کاربردی آن و با استفاده از داده های فراهم آمده در پایگاه سیستم های اطلاعات جغرافیایی انجام گرفته است منطقه مورد مطالعه در تحقیق حاضر محله سرتوپله سنندج می باشد این منطقه به جهت دارا بودن فاکتورهای شاخص فرسودگی انتخاب شده است در راستای دستیابی به هر یک از الگوی های بهینه مدیریت بافت های فرسوده منطقه مورد مطالعه اعم از بهسازی نوسازی بازسازی و ... بر اساس شاخص های اساسی شناسایی نوع فرسودگی بافت های فرسوده شهری لایه های متعدد اطلاعاتی نظیر نقشه قیمت نقشه قدمت ابنیه نقشه دسترسی ها نقشه تعداد طبقات نقشه معابر محله نقشه کاربری ها نقشه مساحت قطعات بافت محله نقشه پوشش معابر نقشه مصالح بافت و ... تولید گردیدند در نهایت با تجزیه و تحلیل های فضایی و بکارگیری الگوریتم های فضایی موجود در محیط GIS و استفاده از روش AHP مناطق اولویت دار برای توسعه بافت فرسوده بر اساس راهکارهای پیشنهادی بهسازی نوسازی شناسایی شدند

کلیدواژه ها:

بافت های فرسوده ، راهکارهای مدیریتی ، روش AHP ، سرتپوله سنندج