نقش سازمان های مردم نهاد برای مشارکت در بافت های فرسوده

بافت های قدیمی و مسأله دار نیازمند به حرکتی کنترل شده در جهت ادامه ی زندگی خود هستند . این حرکت در قالب یک الگوی بهسازی و نوسازی تبلور می یابد . این الگو امری است مداوم که در نهایت می باید به سیستمی خودجوش تبدیل شود . این امر آنی و سریع نیست بلکه فرآیندی حساس و پیچیده است که نیاز به طراحی برنامه های هدفمند کوتاه مدت ، میان مدت و بلند مدت دارد و برای دستیابی به ساماندهی و احیای موفقیت آمیز ، به شناخت دقیق بافت قدیمی و کل سیستم شهر و نظام منظقه ای نیاز است . در همین راستا سازمان های مردم نهاد به عنوان اهرم جدیدی برای ارتقای میزان مشارکت در بازسازی بافت های فرسوده و جایگزینی برای بخش دولتی در ارائه ی خدمات محسوب می شوند . این پژوهش باهدف ارزیابی نقش سازمان های مردم نهاد جهت مشارکت در نوسازی و بهسازی بافت فرسوده نگاشته شده است . همچنین ، به دنبال بررسی ارائه ی الگوهای مشارکت و نهادهای مردمی در تجدید حیات دوباره ی بافت های فرسوده ی شهری است . بیشترین تأکید آن برروی متغیرهای رضایت ، نهادهای مردمی ، موانع اجتماعی و فرهنگی و درآمد می باشد . مقاله ی حاضر از نوع توصیفی - اسنادی است و از منابع علمی ، کتاب ها و مقالات در باب موضوع ، بهره گیری شده است . نتایج نشان می دهد که تقویت ارزش های فرهنگی و قومی منجر به تقویت مشارکت و فعال کردن سازمان های مردم نهاد در نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده ی شهرها خواهد شد . عدم شکل گیری نهادهای مردمی همراه با تحولات اجتماعی و قومی مردم در سال های اخیر باعث شده است که جریان مشارکت در نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده ی شهرها رو به کاهش بگذارد .

کلیدواژه ها:

سازمان های مردم نهاد ، بافت فرسوده ، نوسازی و بهسازی ، مشارکت ، بافت اجتماعی