اثر تبدیل جنگل به باغ چای بر جمعیت باکتریهای خاک در استان گیلان

اکوسیستم جنگل های شمال ایران در شرایط طبیعی، دارای پایداری نسبی می باشند اما دخالت بشر و تغییر کاربری، سبب به هم خوردن تعادل نسبتاً پایدار این اکوسیستم ها می گردد. در این پژوهش اثر تغییر کاربری اراضی بر جمعیت باکتری های خاک در 4 منطقه مختلف از استان گیلان که باغ چای و جنگل در مجاورت هم، در یک واحد فیزیوگرافی و با مواد مادری مشابه قرار گرفته اند، انجام شده است. نمونه ها از عمق 10-0 سانتی متری سطح خاک، در دو کاربری برداشته شد و میزان رطوبت خاک pH و کربن آلی نمونه ها اندازه گیری و تعداد باکتری ها با استفاده از محیط کشت نوترینت آگار شمارش شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پس از گذشت 10 تا 40 سال از تبدیل جنگل به چای، خاک ها در باغ چای نسبت به جنگل طبیعی دارای تعداد باکتری کمتری بودند زیرا خاک های جنگلی اغلب از نظر عناصر غذایی ضروری غنی تر بوده، تجزیه لاشبرگ در آنها در مقایسه با خاک باغ چای به نسبت بیشتری صورت می گیرد و در نتیجه شرایط مطلوب تری جهت رشد باکتری ها دارا می باشند

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، ماده آلی ، باکتری ، رطوبت خاک ، جنگل ، چای