سلکسیون ژنوتیپ های مقاوم گردو در مقابل سرمای دیررس بهاره در منطقه آذربایجان غربی

سرمای دیررس بهاره یکی از فاکتورهای مهم و عامل محدود کننده رشد در درختان گردو به شمار می آید. از اینرو در امر سلکسیون ژنوتیپ های گردو توجه بیشتری را می طلبد. بنابراین شناسائی و جمع آوری ژنوتیپ های مقاوم به سرمای دیر رس بهاره اولین گام در برنامه های اصلاحی به شمار می رود. در ایستگاه تحقیقاتی کهریز ارومیه متجاوز از 600 نوع ژنوتیپ گردو وجود دارد که انتخاب ارقام برتر و مقاوم در مقابل سرمای دیررس بهاره از اهمیت ویژه ای برخوردار است . در این خصوص بررسی برخی از صفات فنولوژیکی و پومولوژیکی ارقام مقاوم به سرما هدف اصلی این پژوهش بوده است و لذا از بین ژنوتیپ های موجود تعداد 15 رقم در سه تکرار از آنها را انتخاب و در طول سالهای 1388 و 1389 برخی از صفات مندرج در دیسکریپتور گردو مورد بررسی و تحقیق قرار گرفتند. این ژنوتیپ ها در مقایسه با سایر ارقام موجود دارای محصول بیشتری بوده و کیفیت محصول آنها از مرغوبیت بیشتری برخوردار بودند. میوه این درختان منتخب از نظر خصوصیات پوسته استخوانی (دارای سطح بیرونی صاف، و از نظر مغز، رنگ روشن و برجسته و خوشمزه) و دارای وزنی معادل 8/1 تا 13/6 گرم و میانگین وزن مغز آنها برابر 3/6 تا 7/5 گرم که حدوداً 46 تا 55 درصد وزن میوه را تشکیل می دادند. میانگین درصد چربی میوه ها بین 57 % تا 73 % ومیانگین پروتئین خام آنها از 13/6 تا 20/8% متغیر بود. در این مطالعات بررسی های لازم از نظر پیوند زنی و تأمین شرایط مناسب رشد برآورد شده است.

کلیدواژه ها:

ژنوتیپ های گردو ، جمعیت ، سلکسیون ، ظرفیت تولیدی ، درجات حرارتی پایین ، فنولوژیک ، پومولوژیک