برهمکنش کایولین و تنش آبی بر عملکرد چند رقم گردوی ایرانی

کمبود آب یکی از مهمترین عوامل موثر در تولید محصولات کشاورزی در سراسر دنیاست. همچنین در بیشتر نقاط ایران، دما اغلب بالاتر از شرایط ایده آل برای رشد و بارآوری محصولات کشاورزی میباشد. کایولین ماده ای است که محلول پاشی آن روی گیاهان از طریق بازتاب نور، گیاهان را از دماهای بالا و اشعه ماوراء بنفش محافظت میکند. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثرات برهمکنش کایولین و تنش خشکی بر چهار رقم گردوی ایرانی انجام شد. این آزمایش در قالب طرح اسپلیت فاکتوریل در واحد زمان با چهار فاکتور شامل آبیاری در دو سطح 100%و50% همراه با محلول پاشی کایولین در چهار غلظت صفرو2/5و5و7/5 درصد چهار رقم گردوی ایرانی چندلر، فرانکت، K72 و ژنوتیپ بذری در طی دوسال 1391-1392 با سه تکرار در کشت و صنعت شهمیرزاد انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کایولین و افزایش میزان آبیاری سطح معنی داری از غلظت کلروفیل و محتوای آب برگ بهبود یافت. بیشترین RWC 58/25% در چند لر و کمترین مقدار در فرانکت 56/47 % مشاهده شد. . رقم چندلر در شرایط کم آبی نسبت به سایر ارقام مقدار کلروفیل کل بیشتری داشت. کاربرد کایولین به صورت معنی داری عملکرد میوه را در ارقام مورد بررسی در شرایط کم ابی افزایش داد. در مجموع نتایج نشان داد که رقم چندلر نسبت به سایر ارقام مورد بررسی تحمل بیشتری نسبت به کم آبی دارد و از طرف دیگر می توان با کاربرد کایولین به غلظت 5 درصد اثرات کم آبی و تنش گرمایی را بر ارقام گردو کم نمود

کلیدواژه ها:

تنش آبی ، گردوی ایرانی ، محتوای کلروفیل ، محتوای نسبی آب برگ و کایولین