بررسی تطبیقی جایگاه زن در اشعار ملک الشعرای بهار و احمد الصافی النجفی

جایگاه زن در ادبیات فارسی و عرب پیشینه ای درازآهنگ دارد. در روایت های گوناگون ادبی و حتی تاریخی، می توان به نقش زنان در اجتماع و سیاست پی برد. این موجود لطیف توانسته با وجود ناملایمات فراوان در طول تاریخ به رشد و بالندگى رسیده و تا حدودى مقامی که زیبنده ی جایگاه اوست باز یابد. در این نوشتار با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی و به شیوه ی اسنادی و کتابخانه ای بر آن بوده ایم تا به بررسی تطبیقی جایگاه زن در اشعار ملک الشعرای بهار شاعر ایرانی و احمد صافی نجفی شاعر عراقی بپردازیم. بهار از جمله شاعران مشروطه است که پس از آشنایی مختصر ایرانیان با غرب و اندیشه های مدرن، به نقش و جایگاه و هویت زنان به شکل جدی توجه نشان داده است. در سروده های وی ابیاتی با مضامین تجلیل از مقام زن و مادر، آموزش و علم آموزی زنان، احترام به حقوق زن در زندگی زناشویی، آزادی زنان، حجاب زنان، نگرش های زن ستیزانه دیده می شود. احمد صافی نجفی نیز در اشعار خود نیم نگاهی به جایگاه زنان در جامعه داشته است. وی در برخی سروده های خویش مضامینی چون نکوهش علم آموزی زنان، زن عامل تشوش ذهن، حمایت از حقوق زنان، حجاب زنان، تقبیح حضور زنان در جامعه را بازتاب داده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، ملک الشعرای بهار ، احمد صافی نجفی ، زن ، آزادی ، حجاب ، علم آموزی