آسیب شناسی معماری مجتمع های مسکونی و ارائه راهکار با رویکرد سرمایه اجتماعی و هویت ایرانی – اسلامی (مطالعه موردی مجتمع های مسکونی اردبیل )

فقدان الگوی بومی در معماری مجتمع های مسکونی آنها را به محیط های زیستی بالقوه آسیب زا مبدل میکند در معماری سنتی تعامل حسنه با دیگران ( همسایه ها ) متاثر از ترکیب , فرم معماری فضاهای اندرونی و بیرونی است. سبک زندگی آپارتمانی که بی تردید پیامد مدرنیته غربی است چنانچه از اسلوب معماری ایرانی -اسلامی تبعیت نکند و به تقلید صرف از الگوهای غربی اکتفا کند ، بالقوه بستر مناسبی برای انواع آسیب های اجتماعی خواهد بود که می تواند سلامت مجتمع و به تبع آن امنیت شهری را با تهدیدهای جدی مواجه سازد. بدون تردید معماری مناسب سکونت گاههای زیستی می تواند بر تعامل و پیوند اجتماعی ساکنین و به تبع آن اعتماد اجتماعی میان آنها تاثیر بگذارد و از قبل اعتماد اجتماعی ،تعهد اجتماعی و پایبندی به هنجارهای مشترک را تقویت کرده و در آسیب های اجتماعی را به حداقل برساند این مقاله با این رویکرد به مطالعه تاثیر کیفیت طراحی فضاهای مجتمع های مسکونی بر سرمایه اجتماعی می پردازد تحقیق علی- همبستگی بوده و به مطالعه تاثیر معماری مجتمع های مسکونی بر سرمایه اجتماعی میپردازد جامعه آماری ساکنین واحدهای آپارتمانی 3 واحد و بیشتر میباشد (120000 )که از بین آنها 400 نفر بطور تصادفی مورد مصاحبه و پرسشگری قرار گرفتند یافته ها نشان میدهند که ;کیفیت طراحی واحدهای همسایگی /کیفیت طراحی طبقات مجتمع/ تعداد طبقات واحدها/ فضاهای عمومی و مشترک مجتمع بر سرمایه اجتماعی تاثیر معناداری دارند .

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، معماری ، مجتمع آپارتمانی ، طراحی ، فضای عمومی