بررسی و اثبات شاخه ای اصلی از شاهراه تجاری ابریشم از محدوده آستارا به مقصد اروپای غربی ، شرقی و ماوراءالنهر

از آنجایی که راه بزرگ خراسان بدواً به جهت تجارت ابریشم، شرق و غرب جهان را به هم مرتبط می ساخت، طبیعتاً مناطقی چون گرگان، طبرستان و گیلان و دیلمان و دیگر سرزمینهایی کرانه دریای کاسپین که به جهت شرایط بسیار مساعد اقلیمی و محیطی، تولید کننده برتر نوغان و ابریشم در ایران بوده اند، بسیار حایز اهمیت گردیدند. حال در این میان گیلان نیز یکی از نواحی ویژه و از مهره های کلیدی و اصلی این صنعت تلقی می گردیده و ابریشم آن در روزگار دور از معروفیت تام برخوردار بوده است. در ثانی این منطقه از نقطه نظر استراتژیکی و ارتباطی در راه بزرگ خراسان نیز در بین سایر نواحی این بحر از شرایط استثنایی و بی نظیری برخوردار بود. چرا که از سویی به قزوین (مرکز مواصلاتی فلات ایران و خلیج فارس) و از سوی دیگر به نواحی تبریز و در نتیجه اروپا و از سمت دیگر به مناطق ماورای قفقاز منتج می شد. در مسیر چهارم گیلان به مازندران و گرگان در نتیجه نواحی ماوراء النهر و خوارزم می رسید. بدین ترتیب بی بدیل این خطه از حیث اقتصادی، سیاسی، نظامی، فرهنگی، هنری و... بسیار مهم انگاشته می شود و همین امر یکی از عوامل اساسی در بدست آوردن این سرزمین و استیلا بر آن توسط فرمانروایان ایران زمین بوده است.بنابراین با استناد بر مطالب مطروحه در مقدورت باز شناسی میراث باستانی تاریخی در تقویت هویت گیلانی – ایرانی و بازیابی و شناخت پیشینه این نواحی اینجانب در طی پژوهش هایی در راستای بررسی جایگاه شبکه راههای ارتباطی حاشیه جنوب غربی دریای مازندران با تکیه بر تاسیسات میان راهی،با توجه به داده های معماری و مکتوبات ، به اثبات شاخه ای اصلی از شاهراه ابریشم از منتهی الیه حوزه تالش ایران و محدود شهرستان آستارا به سمت آسیای میانه و ماورای قفقاز، اروپای شرقی،غربی و ماوراءالنهر پرداخته ام

کلیدواژه ها:

جاده دریایی و زمینی ابریشم.محدوده تالش تاریخی.مقاصد آسیای میانه غرب و شرق اروپا ، و ماوراءالنهر.قلاع ، پل ها و میل های محدوده تالش