شبکه سکونتگاهی منطقه تالش

سازمان فضایی هر ناحیه , از طریق پویایی شبکه سکونتگاهی آن تکامل می یابد که البته روند شکل گیری شبکه سکونتگاهی متاثر از محیط طبیعی، ساختار اجتماعی و اقتصادی و رویدادهای سیاسی و تاریخی می باشد . در منطقه تالش, محیط طبیعی و ساختار اجتماعی و اقتصادی این ناحیه زندگی یکجانشینی و بویژه شهر نشینی را به تاخیر انداخته بود. فقدان راه های ارتباطی مناسب بین واحد های انسانی ناحیه,یکی از مهمترین موانع یکپارچگی فضایی ناحیه به شمار می رفت , به همین دلیل, شبکه سکونتگاهی نوپای تالش در پیرامون جاده ای شکل گرفته است که در خلال جنگ جهانی دوم احداث شد و سراسرحوزه های انسانی ناحیه را در امتداد طولی ناحیه به یکدیگر متصل ساخت . بدین ترتیب ,شبکه شهری منطقه در بازارهای روستایی وگرهگاه های جاده و حوضه رودها( که هریک واحدی انسانی را در خود جای داده بودند) شکل گرفت . بازارهای روستایی با توجه به جمعیت حوزه نفوذ شان , گسترش یافته و آنهایی که از موقعیت جغرافیایی و کارکرد کارآمدی برخوردار بودند , به شهرهای کوچکی تبدیل گردیدند. در نتیجه نظامی سلسله مراتبی از مکان های مرکزی بوجود آمد که شبکه سکونتگاهی و سازمان فضایی منطقه را شکل بخشید . اما از سویی تمرکز جمعیت و فعالیت های اقتصادی , بصورت نامتوازنی در حاشیه جاده مزبور متمرکز گردید که عدم تعادل فضایی ناحیه را بدنبال دارد. به همین علت , پیش از تحولات خودجوش آینده , هدایت و برنامه ریزی توسعه درمراکز بازاری و روستا- شهرهای ناحیه, امری ضروری به نظر می رسد . مطالعه ی روند تحولات شبکه سکونتگاهی تالش با استفاده از منابع تاریخی و بررسی تحولات اخیر , از طریق روش های میدانی و اطلاعات و داده های سازمان های محلی به بهترین نحو گویای این واقعیت مکانی و فضایی است

کلیدواژه ها:

سازمان فضایی ، بازارهای روستایی ، شبکه شهری ، نظام سلسله مراتبی سکونتگاه ها ، منطقه تالش ، حوضه رودها