بایسته های بنیادین آمایش گردشگری در ایران

انسان برای زیست سالم خود به فضا، سکونت، فعالیت و تفریح نیاز دارد و برای اجرایی کردن این سه نیاز توسعهای خود،فضای کالبدی لازم دارد، در این راستا، مکان تفریح او به عنوان یک واقعیت مکانی، پدیده، نظام چندجنبهای و پیچیده، نیازشهروندی، توسعهای و حقوقی با هدف بازیابی انرژی و باز تولید سلامتی وکاهش فرسایش انسانی برای دستیابی به یک زندگی شرافتمندانه و از اثرگذاری فعالیتهای آن در محیط و مقیاس جهانی یا تغییر شکل رفتارها، یاد میشود. این نیاز،برای اجرایی و عملیاتی شدن در چارچوب فرآیندهای فضایی گردشگری، حرکت و جابهجایی انسان، سرمایه و پول ... وشکلگیری عرضه و تقاضا، کسبوکارها و ارزش افزوده آن در مجموع فعالیتهای اقتصادی را شکل میدهد که از آن به عنوان صنعت یاد میشود. با توجه به این سه جنبه و وجود ظرفیتهای گردشگری و شکلگیری نیاز گردشگری در ایران،گردشگری را با چالشهای راهبردی برنامه ریزی و مدیریت روبهرو ساخته که تغییر شکل رفتارهای انسانی، سازمانی و سرزمینی آن درچارچوب آمایش از طریق تقویت دانش گردشگری و ضرورت بازنگری و بازآفرینی در شیوههای آموزش و تحقیق و فنآوری و برنامه ریزی و مدیریت، درگردشگری به عنوان مصدر نوعی شیوه زندگی امکانپذیر است. دراین راستا پرسش بنیادین این است که بایستههای بنیادین آمایش گردشگری ایران کدام هستند؟ و چه راهکارهای برنامهای برای آن وجود دارد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی راهبردی فضایی ، مناطق گردشگری ، بازیابی انرژی ، چالشهای راهبردی ، گردشگری ایران