بررسی میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در کارگران صنعت ریسندگی و ارتباط آن با مشخصات دموگرافیک

اختلالات اسکلتی- عضلانی یکی از شایع ترین بیماری های ناشی از کار در جهان است. در صنایع ریسندگی على رقم وجود فاکتورهای خطر متعدد بیومکانیکی، محیطی و روانی، مطالعات کمی در این زمینه انجام شده است. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و ارتباط آن با مشخصات دموگرافیک صورت گرفت. مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر به صورت مقطعی بر روی 500 نفر از شاغلین ریسندگی در شهرستان نجف آباد در سال 1397 صورت گرفت. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود که از طریق مصاحبه حضوری و پرسشنامه تکمیل گردید. به منظور تعیین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی از پرسشنامه استاندارد نوردیک استفاده شد. داده های مطالعه توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 به دو صورت شیوع هفتگی و سالیانه با روش رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. شیوع سالیانه اختلالات اسکلتی عضلانی در یکی از نواحی 9 گانه بدن در طول یکسال گذشته 75 درصد بود، که به ترتیب زانو ، قسمت تحتانی کمر و شانه با 56٫2، 32٫3 و 4 ,25 درصد، دارای بیشترین میزان شیوع بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که متغیرهای سن، سابقه کاری، ساعات کاری در هفته، شاخص توده بدنی، ورزش ، تحصیلات، وضعیت تاهل و وضعیت مصرف سیگار با اختلالات اسکلتی عضلانی رابطه معناداری دارند (p<0،05).. مطالعه حاضر نشان داد، شاغلین ریسندگی دارای ریسک بالایی برای ایجاد آسیب های اسکلتی عضلانی بوده و بررسی بیشتر این مشاغل و اتخاذ اقدامات کنترلی برای این شاغلین در آینده نزدیک ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

اختلالات اسکلتی عضلانی ، فاکتور خطر ، ارگونومی ، ریسندگی