نقش فضای بینابین در سازماندهی معماری اسلامی ایران

این پژوهش به کنکاشی پیرامون چگونگی تاثیر فضای بینابین بر سازماندهی معماری اسلامی می پردازد در بناهای معماری از صدر اسلام تا کنون وجود فضای بینابین در بناهای چون مساجد بازار حمام ها کاروانسراها فضاهای شهری پل ها و نقش و .... شگرفی داشته و همچنین در فضای روحانی مساجد حد فاصل بین فضای مادی بیرون و فضای داخل می باشد روش تحقیق تلفیقی از روش استقرایی و قیاسی جزء به کل case to theory و کل به جزء theory to case می باشد گردآوری و تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیلی توصیفی با رویکردی پدیدار شناسانه و تحلیل و تطبیق داده ها و مصادیق با رویکرد اسنادی تاریخی انجام خواهد پذیرفت فرآیند حاصل از این پژوهش به این نتیجه دست یافته است که فضاهای بینابین در معماری ایران اتصال دهنده بین دو فضای درون و بیرون جزء و کل مرگ و زندگی و ایجاد برزخی میان دو جهان و در نهایت سلسله مراتب شدن در معماری است

کلیدواژه ها:

فضای معماری ، بینابین ، مرگ ، حیات ، هتروتوپیا