همسوئی کشاورزی سنتی با تنوع گیاهی در کشت بو م ها

کشاورزی بزرگ ترین استفاده کننده از تنوع زیستی به شمار می رود. واکنش اجزای تشکیل دهند تنوع در بوم نظام های زراعی به نحوه مدیریت آنها متفاوت می باشد. تاثیر مدیریت سنتی و مدرن کشاورزی بر تنوع گیاهی طی یک مطالعه پیمایشی در سطح کشت بوم های گندم استان خراسان شمالی در سال 1388 بررسی گردید. برای این منظور غنای گونه ای، شاخص تنوع شانون، تنوع کارکردی و ترکیب گون های هرز مزارع مورد مطالعه تعیین شد. نتایج نشان داد که کشاورزی سنتی به واسطه تکیه بر نهاده های طبیعی نظیر کودهای دامی، عدم استفاده از سموم شیمیایی و کاربرد کمتر مکانیزاسیون در قیاس با کشاورزی مدرن سبب افزایش غنای گونه ای و شاخص تنوع شانون گردید. آنالیز چند متغیره با روش RDA حاکی از متفاوت بودن ترکیب گونه ای بین دو شیوه مدیریتی بود. گونه ایی گیاهی که از سطوح غذایی بالاتر شامل بی مهرگان و پرندگان حمایت می کنند در نظام سنتی فراوان تر بودند. بطور کلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که کشاورزی سنتی با افزایش تنوع گیاهی و کل تنوع زیستی بوم نظام زراعی منجر به پایداری تولید خواهد شد.

کلیدواژه ها:

تنوع زیستی کشاورزی ، تنوع گیاهی ، شاخص شانون ، کشاورزی سنتی