بررسی جایگاه بیوانرژی در پروتکل کیوتو

در زمینه اعتلا و همچنین قانونمند سازی دستاوردها و عملیات بیوانرژی، معاهدات و توافقات متعددی وجود دارد؛ یکی از مهمترین اسناد در این زمینه، پروتکل کیوتو میباشد. پروتکل کیوتو، اهمیت انرژی تجدید پذیر در کاهش تغییرات آب و هوا را در صورتی به رسمیت میشناسد که کلیه اعضا، مسئولیتهای معمول لیکن منفک خود را و اولویتهای توسعهای ویژه خود را در زمینه قاعدهمند کردن اجرا، انتشار و به روز کردن مرتب برنامههای ملی و در محل مقتضی منطقهای در برگیرنده اقدامات کاهش دهنده تغییرات آب و هوا در بخشهای انرژی، حملونقل و صنعت به کار گیرند(ماده 10 ). مکانیزم توسعه پاکCDM) یکی از سه مکانیزم انعطافپذیر پایه بازار می- باشد که تحت پروتکل کیوتو، تشکیل شده است. جهت مشخص کردن سودمندی، مهمترین ابزار، ابزار سودمندی، میباشد که توسط هیئت اجراییCDM ایجاد شده است. این ابزار شامل یک سری تستهای متوالی میباشد، تا بدینوسیله اثبات نماید که پروژه بدونCDMقابلیت اجرا ندارد. در اینجا این مسأله مطرح میگردد که آیا قانونگذاری کالاهای کشور متبوع بر سودمندی پروژههایCDM تأثیر میگذارند؟ و اینکه آیا این امر مانع توسعه چارچوبهای قانون ملی به عنوان مثال در مورد بیوانرژی میگردد؟ روششناسیهایی که منحصراً بر بیوانرژی متمرکز شده باشند، همچنین در میان پروژههای دیگر در موارد زیر مطرح شده است. درکل، درحالیکه برخی توجهات معطوف بهCDM میباشد و مخصوصاً به توزیع جغرافیائی و بخشی پروژههایCDM توجه میگردد، توافق عامی بین اعضاء در پروتکل کیوتو وجود دارد کهCDM بایستی در دوره زمانی بعد از سال 2012 ادامه پیدا کند و بایستی در حدامکان از فعالیت پروژه به فعالیت بخشی، توسعه یابد

کلیدواژه ها:

بیوانرژی ، پروتکل کیوتو ، تغییرات آب و هوا ، روش شناختی