جایگاه هنر در برنامه درسی آموزش وپرورش

هدف اصلی درنظام آفرینش، حیات برپایه کمال وبالندگی است. براین اساس، نقش آفرین هستی، بهترین ابزار(حواس) رادرخدمت بشرقرارداده تابرای دریافت هدایت اودرطریق سعادت به شایستگی ، اوراکفایت نماید( چیت سازیان، 1379). درشرایط کنونی که تعلیم وتربیت کارآمد یکی ازچالش های برانگیزترین موضوعات پیش روی جامعه است و تاکید صرف برآموزش، دانش ومحفوظات موجبات رشدتک بعدی دانش آموزان رافراهم می کندجای خالی هنروتربیت هنری بیشتراحساس می شود.((زیبایی شناسی وهنر)) یکی از نمودهاوجلوه های شگفت انگیز وسازنده حیات بشری است. درحالی که تقریبا تمامی افرادجامعه می پذیرند یکی ازاهداف تعلیم وتربیت آشنا کردنددانش آموزان باهنروارائه فهمی ازآن ، ایجاد حس زیبایی شناختی وپرورش خلاقیت هنری است، بااین حال، دراولویت های کنونی نظام تعلیم وتربیت ، هنروتربیت هنری و زیبایی شناختی جایگاه بسیارپایین وکم اهمیتی دارد. به نظرنگارنده توجه به هنر وتربیت هنری و زیبایی شناختی می تواند تغییری دربرنامه های یکنواخت آموزشی وروحیه ونگاه دست اندرکاران امرتعلیم وتربیت ایجاد کندامری که جای خالی به وضوح احساس می شود

کلیدواژه ها:

تعلیم وتربیت هنر ، تربیت هنری