رویکرد شناختی به آموزش هنر

دوگانه انگاری حاکم برفلسفه غرب منجر به جداساختن ذهن ازبدن، شناخت عواطف ، واقعیت ازتصورات وعلم از هنرگردیده است وبرنامه های درسی مدارس به این دوگانگی عینیت بخشیده اند. به طوری که علم را به قلمروشناخت و هنررابه قلمرو عواطف رانده است( افلند، 2002).بدین ترتیب هنرمنبع لذت، آرایش وزیباسازی تلقی شده ، درحالی که درواقع، منبع بصیرت ودانش وفهم است. به طورکلی سه تلقی فلسفی ازهنروجوددارد:هربه مثابه ایده: این رویکردهنررابه مثابه مفاهیم ذهنی درنظرمی گیرد درواقع دراین دیدگاه آثارهنری نسخه ای ازاندیشه هنرمند محسوب می شوندکه درفرایند کارهنری خلق شده اند. هنربه مثابه فرم: رویکرد هنربه مثابه فرم متضمن کاربردمستقیم شکل، رنگ ، خط و.... برای خلق یک پدیده ای ناب است. درواقع اثرهنری شامل احساساتی است که خودقادر به درک آن ها نیست. دراین دیدگاه نمادهای تصویری قادربه بیان ایده هایی هستند که ازعهده زبان خارج است. هنربه مثابه زبان: دراین رویکرد، هنر((مفهومی باز)) تلقی می شودکه همواره درحال تغییر ونوشدن است. درواقع براساس این دیدگاه تمامی پدیده های هنری نتیجه سخنی هستندکه بیان شده وبه عنوان معیارهایی برای ارزشیابی عمومی موردبحث قرارگرفته اند(شیلر، 2000)

کلیدواژه ها:

رویکردی شناختی ، اموزش ، برنامه درسی ، هنر