هیوتاگوژی در آموزش بزرگسالان وآموزش وپرورش

آموزش وپرورش به طورسنتی به عنوان یک ارتباط آموزشی بین معلم ویادگیرنده دیده می شود. معلم بودکه تصمیم می گرفت که یادگیرنده نیازبه دانستن چه چیزهایی داردوچه چیزهایی ندارددرواقع دانش ومهارت چگونه آموزش داده شوددرچندسال گذشته کاملا یک تحول در آموزش وپرورش ازطریق پژوهش وجودداشته است که چگونه مردم یادمی گیرند ونتیجه آن درمورد نحوه کارآموزش چه می تواندباشد که به جای تاثیر ارتباط معلم- دانش آموز سبک تاثیر متقابل دانش آموز بردانش آموزدرمرکز آموزش قرارگرفته است. پس بایستی درپی رویکردی درآموزش باشیم که یادگیرنده خودش ، درباره چرایی وچگونگی یادگیری اش تصمیم گیری کندکه ازآن به عنوان هیوتاگوژی درآموزش بزرگسالان واموزش و پرورش یاد کرده اند( حس، 2001) .دراین زمینه تحقیقاتی متعددی انجام شده است. زندوانیان نایینی و همکاران (1388) به شناسایی وتحلیل فلسفه آموزشی مربیان آموزش بزرگسالان دراستان یزدپرداخته است. لذاهدف این پژوهش این است که هیوتاگوژی( یادگیرنده) رادرآموزش مربیان آموزش بزرگسالان وآموزش وپرورش به طوراجمال بررسی نماید

کلیدواژه ها:

هیوتاگوژی ، آموزش بزرگسالان ، آموزش وپرورش