تجلی عدد هفت در معماری مساجد ایران

معماری اسلامی از مهم ترین و بحث برانگیزترین شاخه های معماری جهان است که برپایه هندسه، ریاضیات و هنر برپا گشته است. عدد هفت به عنوان یکی از رمزهای تصویری و نمادهایی است که در فرهنگ ایرانی وجود داشته و به دوران اسلامی نیز منتقل گردیده و در هنر ایران بعد از اسلام نیز نمود پیدا کرده است. در واقع با توجه به عظمت و تقدس عدد «هفت» در آیین اسلام، حضور چشمگیر آن در زمینه های متنوع هنری بخصوص معماری مشاهده می گردد که بازنمودی از« وحدت در کثرت» و «کثرت در وحدت» می باشد. پژوهش جاری درک این نکته است که ریشه ی نمادین هفت در معماری اسلامی ایران و مساجد، با رویکردی عرفانی چیست و سوال اصلی تحقیق این است که عدد هفت در معماری مساجد چگونه نمود و بکار رفته است؟ نتایج نهایی تحقیق نشان می دهد که هفت مرحله سیر و سلوک عارفانه در مسجد، بکار گیری هفت رنگ خیالی و همنشینی آن با نور در تزئینات و مقرنس های هفت طبقه ای، استفاده از کاشی هفت رنگ و تجزیه نور سفید (وحدت) به هفت رنگ (کثرت) توسط فواره آبنمای مستقر در وسط حیاط مسجد، از جمله نمود های عدد هفت در مساجد می باشد.

کلیدواژه ها:

عدد هفت ، هفت رنگ ، مسجد ، عرفان