بررسی مقایسه ای اثر دما بر جذب زیستی سرب توسط ساکارومایسس سرویزیه تثبیت شده در حامل آلژینات

فلزات سنگین در بیش تر نقاط دنیا در فرم های فیزیکی و شیمیایی گوناگون به عنوان آلوده کننده محیط زیست، وارد محیط می شوند. جذب زیستی، تکنولوژی نوینی است که در آن توده زیستی برای حذف فلزات سنگین از محیط آبی به کار می رود. عواملی مانند دما، مدت زمان تماس ، pH محلول، غلظت اولیه فلزات سنگین بر میزان جذب فلزات توسط جاذب تأثیر می گذارد. سرب یکی از فلزات سنگین می باشد که ازطریق آب، غذا و هوا وارد بدن انسان می شود و در استخوان ها به جای کلسیم تجمع می آید. این عنصر می تواند به سیستم عصبی، کلیه ها و سیستم تناسلی به خصوص در کودکان آسیب رساند و در ساخت هموگلوبین نیز اثر گذارد. عوامل مؤثر در جذب زیستی مانند غلظت های مختلف سرب و دما مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت طی پنج بچ پیوسته، پایداری گویچه های تثبیت شده در حامل آلژینات، زنده مانی سلول ها و میزان جذب زیستی سرب مورد سنجش قرار گرفت. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تیمارها ی مختلف دما در مقاد یر 30، 35، 40 و 45 درجه سانتی گراد بر جذب زیستی سرب و تعیین دمای بهینه برای حذف فلز سرب توسط مخمر ساکارومایسس سرویزیه بود. نتایج نشان داد که بیش ترین میزان جذب سرب در دمای 35 درجه سانتی گراد برای سو یه ها ی 5269 و 5052 به ترتیب معادل 89/63 و 77/4mg/g بود. در ادامه اثر ت یمار غلظت ها ی مختلف سرب در مقاد یر 500، 1000، 1500mg/L صورت گرفت و بیش ترین میزان جذب زیستی سرب برا ی سو یه ها ی 5269 و 5052 در حضور 500mg/L به ترتیب معادل 86/7 و 76/5mg/g بود. در گام بعدی از حامل آلژینات برای مقاوم سازی و افزایش عملکرد مخمر در حضور سرب استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان جذب زیستی سرب در 5 بچ برای سویه های 5269 و 5052 به ترتیب معادل 110/17 و 108mg/g بود.

کلیدواژه ها:

جذب زیستی ، فلزات سنگین ، دما ، ساکارومایسس سرویزیه ، تثبیت کننده