تاثیر کاربرد ورمی کمپوست و هیومیک اسید بر شاخص های رشد نشاء گوجه فرنگی هببرید Sun 6189

این پژوهش به منظور بررسی اثر ورمی کمپوست و هیومیک اسید بر شاخص های رشد نشاء گوجه فرنگی در یک گلخانه تجاری در شهر یاسوج در سال 1393 انجام شد آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام گردید. فاکتور اول شامل سطوح مختلف محلول پاشی هیومیک اسید (0، 1000، 2000، 3000 میلی گرم در لیتر)9 و فاکتور دوم سطوح کاربرد ورمی کمپوست (0، 25، 50، 75، 100 درصد حجمی) بود صفاتی شامل ارتفاع بوته، سطح برگ و شاخص سبزینگی برگ شاخساره مورد اندازه گیری قرار گرفت بر اساس نتایج تجزیه واریانس اثر نوع محیط کشت بر ویژگی های رویشی همچون ارتفاع بوته ، سطح برگ و شاخص سبزینگی برگ در سطح احتمال 1% معنی دار بود همچنین اثر تیمار هیومیک اسید بر ویژگی های رویشی همچون ارتفاع بوته ، سطح برگ و شاخص سبزینگی برگ در سطح احتمال 1% معنی دارد بود بر اساس نتایج تجزیه واریانس اثر برهمکنش نوع محیط کشت با تیمار هیومیک اسید بر ویژگی های رویشی همچون ارتفاع، سطح برگ و شاخص سبزینگی برگ در سطح احتمال 1% معنی دار بود بر اساس نتایج مقایسه میانگین های برهمکنش محیط کشت و هیومیک اسید بیشترین میزان ارتفاع بوته (25/33 سانتی متر) ، شاخص سبزینگی برگ مربوط به تیمار محیط کشت پایه حاوی 75-50% ورمی کمپوست و تیمار 3000-2000 میلی گرم در لیتر هیومیک اسید بود. بر اساس نتایج پژوهش حاضر تیمار 2000-3000 میلی گرم در لیتر هیومیک اسید و 50-75% ورمی کمپوست به منظور بهبود شاخص های رشدی نشاء گوجه فرنگی در شرایط کشت گلخانه ای قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

هیومیک اسید ، ورمی کمپوست ، گوجه فرنگی ، نشاء