اثر تنش سولفات روی و برهمکنش آن با سالیسیلیک اسید بر برخی شاخص های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاه شیرین بیان (Glycyrrhizaglabra)

امروزه بررسی آثار فلزات سنگین در گیاهان از حیث فیزیولوژی، بیوشیمی، مولکولی و سلولی، ژنتیک و سایر موارد واجد اهمیت و توجه بسزاست.روی (ZN) از جمله فلزات سنگینی است که بواسطه نقش مهمی که در عملکردهای گیاهی دارد، جزء عناصر ضروری محسوب می گردد، اما افزایش غلظت آن در محیط باعث مسمومیت گیاهان می شود.. نتایج نشان داد که تیمار سولفات روی در غلظت های بالاتر از 250 میکرومولار طول و وزن خشک ریشه چه و ساقه چه را کاهش داد اما برمیزان پروتئین و آنتوسیانین اثر افزایشی داشت . همچنین با افزایش غلظت سولفات روی در محیط کشت میزان انواع رنگیزه های فتوسنتزی از جمله کلروفیل b، a و کاروتنوئید ها کاهش یافت. در حضور سالیسیلیک اسید SA کاهش در پارامترهای ذکرشده تا حدود زیادی تعدیل گردید. تیمارهای توام 1و 2 میکرومولار SA و 250 و 700 میکرومولار فلز روی، افزایش معنی داری در وزن وطول ریشه چه و ساقه چه القاء کرد که احتمالا علت آن جذب سریع سالیسیلیک اسید از طریق ریشه ها و تاثیر مستقیم آن بر وزن می باشد. سالیسیلیک اسید ممکن است با افز ایش محتوی آنتی اکسیدانهایی مانند آنتوسیانینها آسیب های اکسیداتیو ناشی از سولفات روی را کاهش داده و سبب افزایشرشد گیاهچه شیرین بیان در شرایط تنش فلز سنگین روی گردیده باشد.

کلیدواژه ها:

آنتی اکسیدانت ، سالیسیلیک اسید ، شیرین بیان ، فلزات سنگین