بررسی اثر ضد لیشمانیایی عصاره الکلی برگ های گیاه یونجه سیاه Medicago lupulina بر پروماستیگوت های انگل لیشمانیا ماژور MRHO/IR/75/ER در شرایط آزمایشگاهی به روش MTT

لیشمانیوز توسط تک یاخته ای از جنس لیشمانیا ایجاد می شود و می تواند به عنوان یک بیماری مشترک انسان و دام مورد بررسی قرار گیرد. این بیماری مشکلات بهداشت جهانی با اندمیسیته بالا در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران ایجاد کرده است. نبود واکسن مؤثر و مطمئن، عوارض جانبی داروهای شیمیایی مختلف و مقاومت دارویی باعث شده که به دنبال ترکیبات جدید مؤثری باشیم. گیاهان طبی سنتی مانند یونجه سیاه یک منبع ارزشمند از عوامل دارویی جدید می باشد . عصاره متانولی به روش خیساندن آماده و خشک گردید. سپس در آب مقطر استریل و 5DMSO درصد حل شد. پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در دمای 2± 25 درجه سانتی گراد در فاز ثابت در محیط کشت RPMI- 1640 غنی شده با سرم جنین گوساله 10 درصد و آنتی بیوتیک پنی سیلین- استرپتومایسین کشت داده شدند. سپس با استفاده از روش رنگ سنجی MTT فعالیت بیولوژیکی عصاره الکلی گیاه یونجه سیاه در مقایسه با داروی گلوکانتیم روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. میزان جذب نوری رنگ حاصله از احیای نمک تترازولیوم به محصول رنگی فورمازان توسط انگل، به وسیله دستگاه الیزا ریدر سنجیده شده و مقدار IC50 محاسبه گردید. تست ها 3 بار تکرار شدند. در نهایت تأثیر عصاره الکلی گیاه یونجه سیاه و داروی گلوکانتیم بر میزان رشد پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی بعد از72و48،24 ساعت اینکوباسیون مورد بررسی قرار گرفت IC50 برای عصاره الکلی برگ های یونجه سیاه علیه پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی بعد از 24،48و72 ساعت به ترتیب 165،98،45 میکروگرم بر میلی لیتر و برای داروی گلوکانتیم به ترتیب برابر با 8،12،27 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد . با توجه به این که عصاره الکلی گیاه مورد آزمون دارای اثرات ضد لیشمانیایی قابل توجهی در شرایط آزمایشگاهی بود ولی لزوم انجام آزمایشات بیش تر برای ارزیابی اثر آن روی این انگل در مدل حیوانی نیز احساس می شود

کلیدواژه ها:

لیشمانیوز ، لیشمانیا ماژور ، گلوکانتیم ، یونجه سیاه ، MTT