اثرات نانو ذره گرافن اکساید بر بیان ژنهای عصبی sox2,β-tubulin و Pax6 در طی تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی به نورون

هدف:در طی چند سال گذشته گرافن به عنوان یک نانو پلیت امید بخش با پتانسیل عظیمی از لحاظ خواص فیزیکی و شیمیایی ومکانیکی برای کاربردهای زیست پزشکی و پژوهشی مورد توجه قرار گرفته است.از نانو ذره گرافن با ساختمان مشبک شش ضلعی مواد گرافیتی دیگری مانند گرافن اکسایدایجاد میشود.در این مطالعه اثرات نانو ذرهی گرافناکساید بربیان برخی ژنهای عصبی درتمایز سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان انسان مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها:سلولهای بنیادی مزانشیمی انسانی مشتق ازمغز استخوان از پژوهشگاه رویان تهیه شد.این سلولها در محیط کشت سلولی ،کشت داده شدند وهر 2-3 روز محیط کشت تعویض شدو سلولها طی آزمایش دردمای37 C و %5CO2 انکوبه شدند و سلولها در این مطالعه 2-3 مرحله تحت پاساژ قرار گرفتند.این سلول ها در 3 وضعیت تحت تیمار قرار گرفتند محیط-تمایزی نورونی محیط تمایزی نورونی 1.5mg/ml گرافن اکساید،باقطر 50mn محیط کشت عمومی DMEM+10%FBS +1.5mg/ml گرافن اکساید.میزان بیان 3 ژن عصبی β-tubulin,SOX2 و Pax6 در هر سه گروه با استفاده از Real-time PCR مورد بررسی قرار گرفت.نتایج:نتایج آزمایش نشان داد که در هر سه گروه بیان ژنهای فوق مشاهده شد.همچنین میزان بیشتری از بیان ژنهای عصبی β-tubulin,SOX2 وPax6 در گروه تمایزی محتوی گرافن اکساید و محیط نورونی در مقایسه با سایر گروهها مشاهده شدو نتایج آزمایش نشان دادکه محیط کشت عمومی حاوی گرافن اکساید، نوروژنز را در سلولهای بنیادی القا میکند.نتیجه گیری:در نهایت به این نتیجه میتوان دست یافت که گرافن اکساید به تنهایی قادر به القای سلولهای بنیادی مزانشیمی انسان به سوی ردهی نورونی میباشد

کلیدواژه ها:

سلولهای بنیادی مزانشیمی ، گرافن اکساید ، تمایز