تاثیر محافظه کاری شرطی حسابداری و سرمایه گذاران نهادی بردستکاری سود در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

مدیران به عنوان مسئول تهیه صورتهای مالی با آگاهی کامل از وضعیت مالی واحد تجاری و با برخورداری از اطلاعات بیشتر نسبت به سرمایهگذاران و اعتبار دهندگان به طور بالقوه سعی میکنند تصویر واحد تجاری را مطلوب جلوه دهند بنابراین اقدام به دستکاری سود مینمایند. محافظهکاری به عنوان یک مکانیزم راهبردی، انگیزهی مدیران را برای دستکاری سود محدود میکند. همچنین سهامداران نهادی به دلیل تخصص بیشتر میتوانند با هزینه پایینتری بر مدیریت نظارت کنند که این موضوع میتواند سطح دستکاری سود را کاهش دهد. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیر محافظهکاری شرطی حسابداری و سرمایه گذاران نهادی بر دستکاری سود میباشد. به منظور دستیابی به هدف پزوهش، دو فرضیه تدوین شد که فرضیه دوم نیز به چهار فرضیه فرعی تقسیم گردید. همچنین در این پژوهش سطح سرمایهگذاران نهادی توسط میانگین مشخص شد. به منظور اندازهگیری محافظهکاری از معیار محافظهکاری شرطی خان و واتس( 2009 ) و برای آزمون فرضیهها از آمارهیzاستفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین محافظهکاری شرطی و دستکاری سود رابطه مثبت وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از تعامل محافظهکاری شرطی و سهامداران نهادینشان داد در شرکتهایی با محافظهکاری شرطی پایین، وجود سهامداران نهادی، دستکاری در رقم اول سود را کاهش میدهد و اما دستکاری در رقم دوم سود را افزایش میدهد. همچنین در شرکتهایی با محافظه کاری خیلی بالا دستکاری در رقم دوم سود وجود ندارد. نتایج نشان داد در شرکتهایی با بالاترین محافظه کاری دستکاری سود در رقم سوم داریم و نسبت سهامداران نهادی تاثیری بر دستکاری سود در رقم سوم ندارد. علاوه بر این، شواهد قابل اتکایی مبنی بر تأثیر محافظهکاری شرطی و سهامداران نهادی بر دستکاری سود در رقم چهارم سود خالصپس از مالیات شرکتها فراهم نشد

کلیدواژه ها:

محافظهکاری شرطی ، سهامداران نهادی ، دستکاری سود ، قانون بنفور