تکنیک های گسترش مناطق آزادتجاری ایران با استفاده ازاصول مدیریت استراتژیک و بازاریابی

منطقه آزاد تجاری یا منطقهی فرآوری صادرات ناحیهای از یک کشور است که به منظور جذب سرمایههای خارجی و راهاندازی تجارتهای جدید، برخی از موانع دادوستد نظیر مالیات و تعرفههای مختلف از آن حذف شده و قوانین بوروکراسی دستوپاگیر در این مناطق کمتر وجود دارد. مناطق آزاد تجاری میتوانند به عنوان مراکز تولیدی تعریف شوند که ترکیبات و مواد خام را وارد و محصولات نهایی را صادر میکنند و به همین منظور نیاز زیادی به نیروی کار دارند و میتوانند در کاهش نرخ بیکاری بسیار موثر باشند. در سال 1997 ، 93 کشور مناطق آزاد تجاری با بکارگیری 22.5 میلیون نفر را ایجاد کردند و پنج سال بعد در سال 2003 ، این رقم به 116 کشور و با استخدام 43 میلیون نفر رسید ( 2008 UNCTED, ) .معمولا این مناطق در قسمتهایی از کشور که رشد و توسعهی کمی داشته ایجاد میگردند؛ مبنای کار این مناطق، جذب نیروی کار و در نتیجه کاهش بیکاری و فقر و هیجان بخشیدن به فعالیتهای اقتصادی میباشد. در بعضی کشورها مناطق آزاد تجاری، به عنوان مناطق خاص اقتصادی شناخته میشوند. در این مناطق قوانین اقتصادی بازار آزاد وجود دارد. مناطق خاص اقتصادی به عنوان ابزاری برای تقویت مقبولیت و اعتبار سیاستهای تغییر و تحول و جذب سرمایههای داخلی و خارجی درنظر گرفته میشوند. با توجه به مزایای فراوان مناطق آزاد تجاری برای کشور نیاز است که در جهت توسعه و پیشرفت این مناطق از تکنیکهای مختلفی استفاده کرد تا به اهداف مطلوب دست یافت؛ به همین منظور میتوان از مدیریت استراتژیک خصوصا ماتریس تحلیل وضعیت محیطی ( SWOT) برای شناخت نقاط قوت، ضعف، فرصتها، تهدیدات و استراتژیهای بازاریابی مناسب با وضعیت موجود استفاده کرد

کلیدواژه ها:

مناطق آزاد تجاری ، توسعه ، استراتژی ، بازاریابی