زراعت حفاظتی کلزا به کمک باکتری های محلول کننده فسفر

فسفر یکی از عناصر مهم و ضروری برای رشد و نمو و تولیدمثل گیاهان است. اغلب خاک های زراعی ایران فاقد فسفر مورد نیازو کافی برای تولید کلزا می باشند. در این شرایط تنها دو راه برای تامین فسفر مورد نیاز کلزای پائیزه وجود دارد و آن استفاده از منابع بیولوژیک و دیگری کودهای شیمیایی فسفره است. برای اهمیت دادن به اکوسیستم های زراعی راهی جز کاهش مصرف کودهای شیمیایی نیست. برای جلوگیری از کاهش عملکرد محصولات زراعی مسئله تامین فسفر برای رشد و نمو از منابع بیولوژیک از ارکان کشاورزی حفاظتی است. به منظور مقایسه کاربرد باکتری های آزاد کننده رشد با کود شیمیایی فسفات آمونیوم در زراعت کلزای پائیزه این آزمایش در سال زراعی89-88 بصورت مزرعه ای در ساوه انجام گرفت. تیمارها بصورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار اعمال گردیدند. تیمار فسفر شیمیایی در سه سطح صفر، تامین 50 % و 100 % نیاز کودی بر اساس آزمون خاک از منبع فسفات آمونیوم و تیمار فسفر بیولوژیک شامل باکتری های آزاد کننده فسفر در چهار سطح شامل بدون مصرف، مصرف یک مرحله ای کود بیولوژیک فسفر همزمان با کاشت، مصرف یک مرحله ای در آغاز رشد مجدد بهاره و مصرف دو مرحله ای پایه و سرک بهاره بود. نتایج این بررسی نشان داد عملکرد دانه، تعداد خورجین در بوته، تعداد دانه در خورجین، وزن هزار دانه و شاخص برداشت تغییرات معنی داری را در اثر مصرف مقادیر صفر، 125 و 250 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفات آمونیوم نشان دادند. همچنین درصد روغن، عملکرد روغن و عملکرد بیوماس از نظر آماری در اثر مصرف کود بیولوژیک فسفر تفاوت های معنی داری را نشان دادند. اثرات متقابل میان تیمارها برای عملکرد دانه، تعداد خورجین در بوته و شاخص برداشت محصول تفاوت معنی داری را نشان داد

کلیدواژه ها:

کلزا ، فسفر بیولوژیک ، فسفرشیمیایی ، عملکرد دانه ، درصد روغن ، شاخص برداشت