توسعه پایدار در صنعت پرورش میگو: کاربرد مدل غیرفراسنجشی تحلیل پوششی جمع پذیرAdditive Model)

توسعهی صنعت پرورش میگو باید بهنحوی باشد که استفاده از منابع و عوامل ت ولید بدون بدتر شدن شرایط محیطی صورت پذیرد. در این میان نحوهی مدیریت این عوامل نقش کلیدی دارد . تکنیک غیرفراسنجشی تحلیل پوششی دادهها میتواند جهت تخصیص کارا و مدیریت بهینهی این منابع به کار رود . در این راستا از مدل تحلیل پوششی جمعپذیر استفاده شد. فرض اساسی این مدل ترکیبی از دو فرض عمومی در مدلهایBCC و CCR است و میتواند به طور همزمان کمینهسازی منابع با ثبات محصول و بیشینهسازی محصول با ثبات منابع را پوشش دهد . جامعهی آماری شامل کلیه تعاونیها و واحدهای غیرتعاونی پرورش میگو سایت گواتر شهرستان چابهار در سال 1389 است. نتایج مدل جمع پذیر نشان داد مدیریت بهینهی نسبی منابع تنها در 12 % واحدها وجود دارد . بهبود در توانایی مدیریت مزارع کلید اصلی پایداری است که میتواند با فراهم کردن زمینهها برای آموزش کافی بهبود یابد. برای توسعهی پایدار کاهش در هزینههای تولید و اثرات منفی زیست محیطی از طریق بهبود بیوتکنیکی و مدیریت کارا مهم هستند، اما وجود یک بازار کارا و دیگر خدمات حمایتی از قبیل نظارت بر فرایند تخم ری زی میگو، شرایط تغذ ی های، اعتبارات، تحقیقات، آموزش و توسعه نیز ضروری است. بهطور خلاصه به منظور دستیابی به رشد پایدار صنعت پرورش میگو، در کنار استفادهی بهینه از منابع (که منجر به کاهش هزینه های تولید و نهاده های مضر میگردد) به تعدی ل و هماهنگ کردن تولید و بازاریابی، تنوع بازارها و تولیدات و بهبود در کیفیت محصولات نیز نیاز است

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه ، منطقه گواتر ، مدل جمع پذیر ، میگو