رویکرد انعطاف پذیری در طراحی مسکن، گامی در جهت توسعه پایدار

توسعه پایدار مسکن، توجه به نیازهای نسل آینده در عین بر طرف کردن نیازهای فعلی مسکن افراد جامعه است. امروزه با تغییر الگوی زندگی و ساختار خانواده ها، نیاز افراد به فضاهای مسکونی، در حال تغییر و دگرگونی است. به این ترتیب، خانه دیروز یک خانواده، دیگر مناسب فردای او نیست و عدم توجه به مقوله انعطاف پذیری در طول زمان، مشکلاتی نظیر عمر کم و بازدهی عملکردی نامناسب ساختمان و مشکلات زیست- محیطی را در پی خواهد داشت. شاخصی که تا حد زیادی می تواند میزان پاسخگویی به این نیازها را ارزیابی کند، انعطاف پذیری در طراحی مسکن است که یکی از نکات ارزنده در اهداف معماری پایدار است. مسکن انعطاف پذیر به عنوان مسکنی است که می تواند با نیازهای در حال تغییر کاربران، وقف پیدا کند و با برخوردی چند بعدی با فضاهای حداقل، حداکثر استفاده را از آن ها در جهت ایجاد فضاهای مطلوب تر نموده و استفاده بهینه از خانه را امکان پذیر می سازد. بنابراین، در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از روش روش کتابخانه ای و اسناد و مدارک موجود، به بررسی معیارها و روش های طراحی انعطاف پذیر پرداخت تا معماران از این طریق، انعطاف پذیری را به یک فرصت، تبدیل کنند و به تولید گزینه های خلاق بپردازند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، انعطاف پذیری ، مسکن ، معماری پایدار