تاثیر معماری بیونیک در پیوند با فناوری های مهندسی سازه در عصر جدید

امروزه علوم نظری بر شیوه های تحلیل علوم تجربی استوار است . در حقیقت، علوم برخاسته از قوانین طبیعت،همچون فیزیک، زیست شناسی و ... مبنای علوم و هنرهایی مانند معماری شده اند . بسیاری از معماران جدید، بخصوص پیروان دیدگاه هایی همچون آشوب و فراکتال، از علوم تجربی و طبیعی استنتاج معماری می کنند، لذا باید واسطه هایی پیدا کرد تا جزئیات علوم تجربی را کلی کنند و کلیات را در جزئیات معماری بیاورند . برای یافتن اینواسطه ها باید سیر از جزء به کل و ازکلیات به جزئیات در معماری انجام شود . نتایج طبیعت نباید مستقیما در معماری طرح شود، بلکه در معماری باید به برداشت هایی کلی از علوم و قوانین طبیعت ارجاع کرد . فرایند از جزء بهکل و از کل به جزء در خلق معماری، اگر با اصول بر گرفته از آموزه های طبیعت توام باشد، نتایج پایداری را در محصولات معماری به وجود خواهد آورد که در این مقاله به پژوهش در باب آن ها پرداخته شده است .شناخت معماری بیونیک و تاثیر آن با فناوری های سازه در هزاره سوم هدف اصلی این مقاله است که با جستجوی رازها و اصول ماندگاری پدیده های طبیعت، سعی در عرضه ی اصول ماندگار آن که منجر به پایداری در تولیدات معماری می گردد، اشاره شده است تا این مهم حتی الامکان به آموزش پایدار در معماری منتج گردد

کلیدواژه ها:

سازه ، شکل و ساختار ، طراحی ، طبیعت ، مقاومت مصالح ، معماری بیونیک