عوامل موثر بر صدور به موقع گزارش حسابرسی در ایران

مفید بودن گزارشهای منتشر شده از سوی شرکتها به صحت اطلاعات و به هنگام بودن آنها بستگی دارد. به موقع بودن یکی از خصوصیات مربوط بودن اطلاعات بوده و بدین معناست که، اطلاعات مالی زمانی در اختیار استفاده کنندگان قرار گیرند که فرصت اتخاذ تصمیم قضاوت و اقدام به موقع نسبت به مووع مورد نظر برای آنان وجود داشته باشد. به عبارت دیگر، اطلاعات مالی باید پیش از سپری شدن فرصتی که استفاده کنندگان می توانند بر مبنای آنها داوری و یا تصمیم گیری نمایند، در اختیار آنها قرار گیرند. بنابراین هر چه ارایه اطلاعات به تاریخ وقوع رویدادهای مربوطه نزدیک تر باشد، اطلاعات به هنگام تر خواهد بود. از جمله مواردی که معمولا منجر به ایجاد فاصله زمانی در ارایه صورتهای مالی به استفاده کنندگان می گردد، اجرای فرآیند حسابرسی و اظهار نظر درباره منصفانه بودن ارایه صورتهای مالی می باشد. این تحقیق درصدد است که عوامل منجر به تاخیر در گزارش حسابرسی می شود را مورد بررسی قرار دهد. بدین منظور از اطلاعات شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار در سالهای 1382 تا 1384 استفاده کرده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که اندازه شرکت و نسبت بدهی و نسبت سودآوری و حسابرسی توسط سازمان حسابرسی تاثیری در تاخیر گزارش حسابرسی ندارد ولی شرکت هایی که پایان سال مالی آنها پایان اسفند ماه است گزارشات حسابرسی آنها با تاخیر ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

گزارش حسابرسی ، ریسک شرکت ، اندازه شرکت ، سودآوری ، نوع حسابرس