تبیین رابطه بین محافظه کاری مشروط حسابداری و کارایی سرمایه گذاری، و تدثیر فرصتهای رشد و اندازه شرکت براین ارتباط در بازار سرمایه ایران

با توجه به جنبه های اقتصادی اطلاعات، گزارشگری مالی و سیستم حسابداری نقش حیاتی را در بازار سرمایه ایفا می کند. سرمایه گذاران و استفاده کنندگان با استفاده از اطلاعات حسابداری، عملکرد آتی شرکت ها را پیش بینی و از آن برای ارزش گذاری شرکت ها استفاده می کنند. با توجه به اینکه یکی ازعوامل کلیدی ارزیابی شرکت، محافظه کاری در گزارشگری دارایی های عملیاتی می باشد، این پژوهش رابطه بین محافظه کاری حسابداری و کارایی سرمایه گذاری را در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، بین سالهای 1385 تا 1390 مورد بررسی قرار داده است. فرض شده است بین محافظه کاری حسابداری و کارایی سرمایه گذاری ارتباط معنی داری وجود داشته و متغیرهای اندازه، فرصتهای رشد و میزان وجه نقد نگهداری شده شرکت بر این ارتباط تأثیر گذار هستند، اما تاکنون شواهد تجربی کمی این ادعا را مورد حمایت قرار داده است. اطلاعات این پژوهش از روش کتابخانه ای جمع آوری و در صفحه گسترده اکسل طبقه بندی و از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. جهت انجام آزمون های آماری از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و تحلیل واریانس (ANOVA) استفاده شده است. در راستای ادعای مطرح شده دریافتیم یک رابطه معنی داری بین محافظه کاری حسابداری و کارایی سرمایه گذاری وجود دارد. سرمایه گذاری کمتر از حد و سرمایه گذاری بیشتر از حد هر دو از مصادیق عدم کارایی سرمایه گذاری هستند. نتایج به دست آمده نشان می دهد، بین محافظه کاری حسابداری و کارایی سرمایه گذاری یک رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نشان می دهد متغیرهای اندازه شرکت و میزان وجه نقد نگهداری شده شرکت بر این ارتباط تأثیر گذار بوده، ولی متغیر فرصتهای رشد شرکت هیچگونه تأثیری بر این رابطه ندارد.

کلیدواژه ها:

محافظه کاری حسابداری ، کارایی سرمایه گذاری ، سرمایه گذاری بیشتر از حد ، سرمایه گذاری کمتر از حد