بررسی برخی از عوامل موثر بر ورشکستگی

در این پژوهش برخی از عوامل مؤثر بر ورشکستگی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی شده است. ورشکستگی به عنوان متغیر وابسته و مؤلفه هایی شامل نسبت نقدینگی، نسبت اهرم مالی، نسبت سود آوری، نسبت فعالیت، بدهکاران و ارزش بازار سهام به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شده است. ایده اصلی تدوین فرضیه ها آن است که بین کدامیک از نسبت های مورد استفاده در این تحقیق با ورشکستگی رابطه معنادار وجود دارد. اطلاعات مورد نیاز بین دوره زمانی 1387 تا 1390 جمع آوری شده است و روش های آماری مورد استفاده در این پژوهش، آمار توصیفی و استنباطی، رگرسیون چند متغیره و همبستگی پیرسون می باشد. ازمون فرضیه ها نشان داد که بین اهرم مالی و ورشکستگی رابطه معنادار و منفی وجود دارد و همچنین بین نسبت نقدینگی و ورشکستگی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد. بین بدهکاران و ورشکستگی نیز رابطه مثبت و معناداری نشان داده شده است. همچنین آزمون صحت طبقه بندی شرکتهای ورشکسته و غیر ورشکسته نشان داد که به ترتیب در سال 1390، 81/7 درصد و در سال 1389، 76/7 درصد و در سال 1388، 68/3 درصد و در سال 1387، 76/7 درصد بوده است. نتیجه پژوهش نشان داد که از بین نسبت های مورد استفاده اهرم مالی بیشترین تدثیر را بر ورشکستگی و سپس نسبت نقدینگی دارد. همچنین در این پژوهش از بدهکاران نیز به عنوان یکی از عوامل ورشکستگی استفاده شده است که آن نیز بر ورشکستگی در این تحقیق تأثیر داشته است.

کلیدواژه ها:

ورشکستگی ، نسبت فعالیت ، بدهکاران ، اهرم مالی ، نسبت نقدینگی