بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در ارتباط بین هوش معنوی و عملکرد رفتاری (مورد مطالعه: کارکنان شهری آموزش و پرورش ناحیه دو اردبیل)

این پژوهش با هدف بررسی متغیرهای خودکارآمدی، هوش معنوی و عملکرد رفتاری و ارتباط بین این متغیرها و نقش واسطه ای خودکارآمدی در ارتباط با دو متغیر دیگر در بین کارمندان شهری ناحیه 2 اردبیل، به روش توصیفی- همبستگی انجام شده است. نمونه آماری شامل 318 نفر بود، که از این تعداد 294 پرسشنامه به صورت صحیح تکمیل که به روش نمونه گیری تصادفی ساده بدون جایگزین جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزارهای سنجش عبارتند از: مقیاس هوش معنوی بدیعی و همکاران (1388)، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر (1982)، مقیاس عملکرد رفتاری دوریف و همکاران (2013) می باشد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی، رگرسیون چند متغیره، پیرسون، تحلیل مسیر، مدل معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج ماتریس پیرسون و تحلیل مسیر نشان داد: 1-بین هوش معنوی و عملکرد رفتاری رابطه مثبت، مستقیم وجود داشت 2-بین هوش معنوی و خودکارآمدی رابطه مثبت، مستقیم وجود داشت 3-بین خودکارآمدی و عملکرد رفتاری رابطه مثبت، مستقیم وجود داشت 4-خودکارآمدی در ارتباط بین هوش معنوی و عملکرد رفتاری نقش واسطه ای دارد ارتباط مثبت و غیرمستقیم وجود داشت. در مجموع هرچهار فرضیه تحقیق با ضریب رگرسیونی قید شده در فصل چهارم مورد تأیید قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، معنویت ، خودکارآمدی ، عملکرد رفتاری