کاربرد ماتریس پاستاکیا در ارزیابی بزرگراه تهران - پردیس و پارک خجیر
محل انتشار: سومین همایش زمین شناسی کاربردی و محیط زیست
سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 4,427
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAGE03_073
تاریخ نمایه سازی: 9 مرداد 1386
چکیده مقاله:
رشد جمعیت و افزایش شهر نشینی منجر به افزایش تقاضا برای توسعه راههای جدید می شود . ترافیک سنگین شرق تهران فشار زیادی را بر روی شبکه حمل و نقل این شهر وارد می سازد و جاده قدیم تهران – رودهن جوابگوی این مشکل نمی باشد . لذا نیاز به احداث بزرگراه جدید تهران – پردیس در شرق تهران احساس گردیده است . لیکن این بزرگراه از منطقه حفاظت شده جاجرود و از مجاورت پارک ملی خجیر عبور می ک ندو این مناطق دارای ارزشهای اکولوژیکی و اهمیت ملی هستند که به منظور حفظ و حراست و ترمیم حیات جانوری و گیاهی و جلوگیری از انهدام تدریجی آنها انتخاب شده اند . لذا می توان طرح احداث بزرگراه جدید در مجاورت و یا داخل این مناطق را دارای اثرات بالقوه احتمالی زیستمحیطی دانست . در این مطالعه برای محاسبه شدت و اهمیت اثرات بزرگراه تهران – پردیس بر پارک ملی خجیر در مقایسه با تعریض جاده موجود تهران – رودهن از روش ماتریس پاستاکیا استفاده به عمل آمد . نتایج تحقیق نشان می دهد که احداث بزرگراه جدید تهران – پردیس از پیامدهای منفی کمتر و اثرات مثبت بیشتری نسبت به تعریض جاده موجود برخوردار می باشد . برای کاهش پیامدهای منفی مهم طرح مورد نظر نیز راهکارهای مدیریتی ارائه شده است .
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیده شهناز قاضی میرسعید
دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :