تطبیقی سیاست های انرژی ایران با سیاست های انرژی در کشورهای عضو آژانس بین المللی انرژی

پایان پذیری منابع سوخت های فسیلی و افزایش مشکلات زیست محیطی و تهدیدهائی که مصرف انرژی برای زندگیانسان ها در زمین بوجود می آورد، بعنوان موتور محرک ثانویه باعث افزایش اهمیت مصرف بهینه انرژی گردید . بخصوص پس از عقد پیمان کیوتو، به شکل مدون در چارچوب برنامه های مصرف انرژی در کشورهای صنعتی تعریف گردیدو بعنوان یکی از شاخص های اصلی توسعه پایدار تعیین گردید. هدف در این تحقیق بررسی سیاست های بهینه ساز ی مصرف انرژی در ایران در قیاس با سیاست ها ی کشورها ی عضو آژانس بین المللی انرژی می باشد. مقایسه این سیاست ها، زمینه ساز استفاده موثر از تجربیات این کشورها که پیشرو در زمینه بهینه سازی مصرف انرژی در دنیا هستند ، م ی باشد . در این مقاله پس از بررسی وضعیت انرژی ایران، به بررسی و مقایسه شاخص های مصرف انرژی ایران با سایر کشورها پرداخته می شود. با توجه به تاثیر سیستم اقتصادی کشورها بر شدت مصرف انرژی آنان، تحلیلی بر روی چند کشور نمونه انجام شده و سعی شده است تا با دست ه بندی کشورها، قواعدی کلی در مورد آنها استخراج و ارائه گردد . در ادامه سیاست های اصلی کشورها در زمینه بهینه سازی مصرف انرژی ارائه می شود. این سیاست ها جهت گیری های سیاست های انرژی در دنیا را نشان م یدهند که می توانند جهت بررسی های استراتژیک انرژی کشور مناسب باشند. در ادامه سیاست های بهینه سازی مصرف انرژی در ایران با تمرکز بر سیاست های کلان و تاثیرگذار ارائه می گردد. در ادامه چارچوب در جهت ایجاد شرایطی IEA سیاست های انرژی 27 عضو برای توسعه پایدار بخش انرژی خود هستند، ارائه می شود. در این سیاست های انرژی، ایجاد بازارهای آزاد محور اساسیمی باشد. امنیت انرژی و حفاظت از محیط زیست نیاز بهبر IEA توجهات ویژه از سوی دولت دارد. کشورهای عضو افزایش وابستگی جهانی به انرژی واقفند و در تلاش برای ارتقای کارکرد موثر بازارهای انرژی و مذاکرات نتیجه بخش با همه مشارکت کنندگان هستند. در پایان با مقایسه تطبیقی سیاست های ایران و کشورهای عضو آژانس بین المللی انرژی، رهنمودهایی جهت بهبود وضعیت فعلی ارائه خواهد شد

کلیدواژه ها:

بهینه سازی مصرف انرژی ، شدت انرژی ، سند چشم انداز ، IEA ، سیاست های انرژی