بررسی رابطه بین سبکهای رهبری مدیران و توانمندسازی کارکنان صنایع کوچک شهرکهای صنعتی استان کرمان

مدیران برای دستیابی به اهداف مورد نظر خود و نفوذ در رفتار کارکنان از سبک های رهبری خاصی استفاده می کنند. به کارگیری هر یک ازسبک های رهبری ممکن است در افزایش یا کاهش میزان توانمندی کارکنان موثر باشد. لذا مدیران می توانند با انتخاب یک شیوه مناسب و صحیح در اداره سازمان موجبات توانمند سازی کارکنان و پیشرفت سازمان را فراهم نمایند و بدین وسیله فعال بودن سازمان تضمین گردد. در این پژوهش رابطه بین سبکهای رهبری مدیران (متغییر مستقل) و توانمند سازی کارکنان (متغییر وابسته) با در نظر گرفتن سن، جنسیت، میزان تحصیلات (متغیر مداخله گر) مورد بررسی قرار گرفته است. برای اجرای این پژوهش، کلیه شهرکهای صنعتی استان کرمان به عنوان جامعه آماری انتخاب گردید. پس از تعیین نمونه آماریn=256 با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی از ابزار پرسشنامه (پرسشنامه سنجش سبک رهبری وپرسشنامه سنجش توانمندی کارکنان به همراه پرسشنامه سنجش متغیرهای مداخله گر) برای جمع آوری داده های مورد نیاز از نمونه آماری، اقدام شده است. داده های جمع آوری شده نیز با استفاده از نرم افزارهای اکسل وSPSSمورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های تحقیق و تحلیل های آماری (توصیفی و استنباطی) حاکی از آن است که بین سبکهای رهبری مدیران سازمان مورد مطالعه و میزان توانمندی کارکنان شاغل رابطه معنا داری وجود دارد. به عبارت دیگر، تأیید فرضیه های فرعی تحقیق، بیانگر تأیید فرضیه اصلی تحقیق است. رابطه مورد بحث با در نظر گرفتن نتایج به دست آمده از هر یک از سبکهای رهبری و میزان توانمندی کارکنان در بین گونه های سنی، جنسیتی و میزان تحصیلات با یکدیگر متفاوت است. بر اساس نتایج این تحقیق میزان توانمندی کارکنان در سبک رهبری کارمند مدار از همه بیشتر و در سبک رهبری وظیفه مدار از همه کمتر است.

کلیدواژه ها:

سبک های رهبری ، توانمندی ، کارکنان ، مدیران