بهبود شادکامی و شرایط احساسی مردم درفضاهای مصنوع شهری دراهواز

شادکامی و سرزندگی مردم یک مدل احساسی است که دوبعدانگختگی و خوشایندی را دربرمیگیرد لذا به منظور ارتقای حس خوشایندی ازمکان متغیرهای احساسی ویژه ای درگیر میشوند همچنین فضاهای شهری باید چنان باشند تاحس سرزندگی و شادابی را به مردم القا نمایند و موجب جذب مردم شوند مقاله حاضر به بررسی عوامل موثر درافزایش حس شادکامی مردم و شرایط احساسی آنها اهواز پرداخته است روش تحقیق دراین پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی بوده و داده ها به کمک تدایبر میدانی و بااستفاده ازیک پرسشنامه گرداوری شده اند جهت بررسی ادبیات موضوع و نیز گرداوی برخی داده ها ازتدابیر مطالعه کتاخانه ای مشاهده و مقایسه نیز استفاده شده است نمونه موردی مراکز تجاری درخیابان اصلی کیانپارس بود که توسط پرسشنامه موردازمون قرار گرفته است درمرحله اول پس ازسنجش میزان احساس شرکت کنندگان درهردسته ازمسیرهای خیابان به اثبات رابطه بین دومتغیر انگیختگی و خوشایندی جهت تایید استفاده ازشبکه احساسی راسل و همکاران پرداخته میشود درمرحله دوم باطبقه بندی مسیرهای شناخته شده تعیین موقعیت هرمسیر تعریفی ازمحدودیت بهینه برای هرمسیر صورت میگیرد درنهایت اولویت بندی فضاها به منظور بهبود شرایط احساسی صورت میگیرد

کلیدواژه ها:

شادکامی مردم ، احساس ، فضاهای مصنوع ، اهواز