معماری سبز

معماری سبز یکی از گرایش ها و رویکردهای نوین معماری است که در سال های اخیر مورد توجه عده زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است. این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است. با این سبک از معماری نه تنها اکوسیستم جهانی از آسیب بیشتر در امان میماند بلکه مصرف انرژی نیز قابل کنترل میگردد. درواقع یک معماری سبز باید بیش از یک ساختمان منفرد،قطعه خود را شامل شود و باید شامل یک شکل پایدار از محیط شهری باشد.شهر،موجودی فراتر از مجموعه ساختمانهاست و در حقیقت آن را میتوان به صورت مجموعه ای از سامانه های در حال تعادل دید، (( سامانه هایی برای زیستن و تفریح )) که به صورت شکل های ساخته شده دارای کالبد میباشند و با نگاهی دقیق به این سامانه ها است که میتوانیم چهره آینده را ترسیم نماییم . همچنین این معماری به گونه ای است که (( 1- مصالح مفید بوده و قابل بازگشت به چرخه طبیعت میباشد 2- عملی است برای حل مشکلات که طی آن منابع طبیعی قبل،بعد و طی پروسه تولید و ساخت به کمترین حد آسیب میبیند 3- الگوهای نادرست رفتاری محیط طبیعی را ویران میکند،در حالی که ما برای دوره طولانی بقاء طی نسلهای آبی به آن وابسته ایم ). امید است با استفاده از روش تحقیق نوشتار حاضر توصیفی – تحلیلی میباشد که در آن سعی شده با مراجعه به کتابخانه و اسناد و مدارک معتبر و با مطالعه درباره نمونه های اجرا شده به بررسی تمام وجوه موضوع پرداخته شود تا بتوانیم از این طریق سازه ها را با طبیعت الحاق کرده و معماری سبز را در کنار طبیعت سبز به ارمغان آوریم.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، پایدار ، محیط زیست ، ساختمان