تاثیر معماری ارگانیک بر فضاهای آموزشی

در ادبیات معماری فضای آموزشی به عنوان معلم دوم شناخته می شود. بحث آموزش از طریق محیط و فضای آموزشی چندین سال است که جای خود را در تحقیقات بین المللی در زمینه طراحی فضاهای آموزشی باز نموده است. امروزه در سیستم مدیریت فضاهای شهری، به مکانیابی فضاهای آموزشی کمتر توجه می شود. کودکان به عنوان قشر کم توان جامعه در فضاها و مکان هایی آموزش می یابند یا به تفریح می پردازند که نه تنها مناسب نیست، بلکه در پاره ای موارد خطراتی را نیز در بر دارد. فضای آموزشی از طریق پشتیبانی و مهیا نمودن بستر زمینه های اجرای مطلوب برنامه های آموزشی را فراهم می آورد. فضایی که در آن بتوانند درست فکر کنند، آزادانه بازی کنند و در کمال امنیت به تجربه ناکرده ها بپردازند. در این بین، نگرش به رویکردهای معماری سبز در فضاهای آموزشی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. زیرا علاوه بر رعایت نکات اساسی ساختمان های سبز و صرفه جویی در مصرف انرژی وجود چنین مدرسه هایی ابزار آموزشی برای آموزش شیوه های پایدار به دانش آموزان است. این مقاله با روش تحقیق کتابخانه ای به بررسی معماری ساختمانهای آموزشی و اهمیت وجود فضاهای آموزشی ارگانیک بر ارتقائ کیفیت و ایجاد انگیزه یادگیری و سلامت دانش آموزان و بالا بردن خلاقیت آنها پرداخته است و نمونه هایی از مدارس با رویکرد ارگانیک در سطح قاره آسیا را معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

معماری ارگانیک ، فضای آموزشی ، کودکان ، محیط زیست