نقش توسعه درون زا در توسعه شهرهای متوسط

توسعه در دوره های مذکور متفاوت بوده و بر این اساس نظریات و دیدگاه هایی مختلف درخصوص توسعه شهری مطرح شده است. مطابق این نظریات در سال 1963 ، توسعه شهری را در صورت های گسترده، کهکشانی، متراکم و ستاره ای تقسیم بندی کرد ( 60-64، 2005 ، Davoudpour) . هر کدام از این اشکال توسعه دارای ویژگی ها و معایب یا مزایای خاص خود بودند اما وجه مشترک تمامیاین الگوهای توسعه، پاسخگویی به توسعه روزافزون شهرها و جلوگیری از رشد بی رویه و بی قاعده بوده است (69، 2006، Shiye). در سال های اخیر، با ظهور انگاره های جدید در علوم مختلف سیاسی، اقتصادی و محیطی، رشد و توسعه شهرها به صورت هوشمند مورد توجه قرار گرفت. توسعه درون زا بخش اساسی توسعه هوشمند شهری است. این مقاله سعی دارد با بازشناسی سیاست های مکان یابی زمین برای استفاده در مسکن مهر و الزامات رشد و توسعه کالبدی شهر، این سیاست ها را ارزیابی و با امکان سنجی توسعه درون زا به عنوان انگاره جدید در رشد و توسعه شهری، امکان انطباق سیاست های مسکن مهر را با آن فراهم آورد. به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر این پژوهش، مراحل زیر مورد بررسی قرار گرفته اند: بررسی جایگاه سیاست های جاری پاسخگویی به رشد و توسعه مسکن با توجه به الزامات رشد و توسعه شهری؛ بررسی ضرورت های رشد و توسعه کالبدی شهری؛ ارزیابی رشد کالبدی شهر نطنط به تناسب ضرورت های توسعه؛ و تدوین الگوی مناسب رشد و توسعه درون زا در شهر نطنز.