تحلیل فضایی خدمات هفتگانه شهری با استفاده از مدل موران ( نمونه موردی شهر اوشان فشم میگون)

دو محور برجسته در عدالت فضایی که بر آنها تاکید می شود، چگونگی وضعیت زندگی (هم محیط اجتماعی و هم محیط فیزیکی) و توزیع فرصت ها (دسترسی به زیرساخت های اجتماعی، فیزیکی و مجازی) است. برخی عدالت فضایی را فقط دسترسی برابر به تسهیلات عمومی اساسی تعریف کرده اند و معیار سنجش عدالت هم، میزان فاصله از خدمات بوده است. بنابراین هدف از این تحقیق میزان توزیع یکسان خدمات و پخشایش خدمات هفتگانه شهری براساس رویکرد عدالت اجتماعی و در نهایت با استفاده از موران میزان نابرابری و برخورداری شهر فشم است. نوع تحقیق کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف تحقیق رویکرد حاکم بر فضای تحقیق توصیفی- تحلیلی است و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در این تحقیق از ضریب موران استفاده شده است؛ که نتایج تحقیق موید این است که به غیر از خدمات تفریحی توریستی و مذهبی که از الگوی پراکنده پیروی می کنند و بقیه خدمات ها از الگوی تصادفی پیروی می کنند. پیشنهاد می شود که بین سطح محرومیت ساکنین و دستیابی به خدمات روندی معکوس اتفاق بیافتد. به عبارت دیگر مناطق محروم اجتماعی - اقتصادی، حداقل از بعد فضایی در محرومیت قرار نگیرند و این نیازمند سیاستگذاری در سطح سازمان های مرتبط برای توجه به عدالت فضایی در توزیع خدمات عمومی شهری است.

کلیدواژه ها:

محیط اجتماعی ، محیط فیزیکی ، خدمات هفتگانه شهری ، شهر اوشان فشم میگون