بازآفرینی شهری به عنوان رویکردی نو در بافت فرسوده شهری محله آبکوه مشهد

توجه به بافتهای فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری آنها، به موضوعی جدی و محوری تبدیل شده، به گونه ای که سازمان های ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافتهای مذکور سوق داده و لزوم مداخله در این بافتها را در دوره های مختلف زمانی مطرح نموده است. رویکردهای مرمت و بهسازی شهری در سیر تحول و تکامل خود از بازسازی، باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر، گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری تجربه کرده اند. مرمت و بهسازی شهری دوره هایی از تحول و تکامل را پشت سر نهاده و امروز به مرتبه ای از حضور خود رسیده که بازآفرینی شهری و رویکرد متاخر آن یعنی نوزایی شهری نام نهاده می شود. مرمت و بهسازی شهری به صورت فعالیتی یکپارچه و همه جانبه نگر درآمده که جنبه های اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی و ایجاد شرایط مناسب جهت دستیابی به توسعه های همراه با پایداری و توسعه پایدار در آن لحاظ می گردد. در این مقاله ، با استفاده از روش های توصیفی و تحلیلی در بستر تاریخی، دو مسیر اصلی دنبال می شود : اول، مفهوم رویکرد بازآفرینی شهری و تبیین اصول، راهبردها و فرایند آن ، و دوم بر اساس رویکرد باز آفرینی شهری در بافت فرسوده محله آبکوه پیشنهادات منطبق بر بافت ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، نوزایی شهری ، نوسازی شهری ، باززنده سازی شهری ، بافت فرسوده