باز تعریف و به کارگیری سنت و اندیشه ایرانی در معماری معاصربررسی تطبیقی: خانه بروجردی های کاشان و برخی آثارمسکونی معاصر

خانه ایرانی آیینه تمام نمای هویت تاریخی و فرهنگی ایرانیان به شمار میرود و گستره آرامش و زیست انسان از فرش تا عرش می باشد. معماری سنتی ایران در مواجهه با شرایط بسیار سخت اقلیمی همواره راه حل های خلاقانه ی بسیاری را برای هماهنگی و تطبیق خود در هر منطقه به کار گرفته است و شکل گیری فضاهای گوناگون و ارتباط آنها حاصل نبوغ معماران ایرانی می باشند. این میراث ماندگار که ازگذشتگان به ارث رسیده است بایستی با رویکردی مدرن و در جهت خلق فضا و القای حس آرامش، کاهش مصرف انرژی و بازگشت به ارزش های اصیل معماری ایرانی و تامین نیازهای زیستی انسان دوباره به کار گرفته شود. هدف از این پژوهش بازتعریف اندیشه ایرانی و بررسی تطبیقی ایده های به کار رفته در خانه بروجردی های کاشان به عنوان کامل ترین نمونه و برخی آثار مسکونی معاصر می باشد. چهار پروژه ارسی خانه، خانه شریفی، خانه چهل گره و مجموعه آپارتمان های ده ونک از میان برندگان جوایز بین المللی و داخلی انتخاب گشته اند. روش تحقیق توصیفی و جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای و برخی مشاهدات نگارنده از موارد عنوان شده بوده است. خلاقیت، ابداع در به کارگیری مصالح و تکنیک های نوین ساخت، تغییر در مقیاس و تناسبات و ماهیت و ظاهر، ایجاد حس مکان به عنوان اصل ارزشمند و گمشده ی معماری ایرانی، احیاء فضاهای مورد استفاده در گذشته که با روح انسان سازگاری بسیاری داشته، بازگشت و رجوع به فلسفه وجودی تک تک عناصر خانه ایرانی نظیر حیاط، اتاق ها، بام، اجزای مبلمان داخلی نظیر فرش و متریال پوششی، مکانیسم نورپردازی روش هایی برای به کارگیری مجدد اندیشه ایرانی در فضاهای معاصر می باشد.

کلیدواژه ها:

اندیشه ایرانی ، سنت ، خانه ، معماری معاصر ، خانه بروجردی