آشنایی با معماری پایدار و به کارگیری اصول آن در طراحی فرودگاه

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 618

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CAMU04_094

تاریخ نمایه سازی: 16 تیر 1397

چکیده مقاله:

با پیشرفت فزاینده علم و تکنولوژی و ابداع انواع تکنولوژی های نوین ساخت و پیشرفت های چشمگیر در سازه و تلاش روزاقزون انسان برای بهره برداری حداکثری از طبیعت و با رشد فزاینده مصرف سوخت های فسیلی و افزایش جمعیت شاهد بحران های زیست محیطی بی شماری در مقیاس جهانی هستیم. توجه به این مشکلات و تلاش برای کمرنگ کردت تاثیرات مخرب این آلودگی ها سبب شد تا مفهومی جدید به نام توسعه پایدار وارد دنیای امروزی شد. معماری پایدار نیز یکی از شاخه های این مفهوم است که با استناد به استانداردهای پایداری وارد صنعت ساختمان شد و در این زمینه تلاش بر این است تا نقش معماری و ساختمان در ایجاد این آلودگی ها کاهش یابد.از آنجا که فرودگاه یکی از بزرگترین و حجیم ترین اماکن ساخته شده به دست بشر می باشد و با توجه به اینکه تردد هواپیماها و حجم عظیمی از سوخت که این هواپیماها مصرف می کنند مشکلات زیست محیطی عدیده ای به همراه دارد؛ اهمیت این موضوع نگارنده را برآن داشت تا در این پژوهش الزامات معماری پایدار و رسیدن به اهداف پایدار را در فرودگاه ها بررسی نماید. فرودگاه از جمله مکان هایی است که از یک سو، مصرف کننده حجم زیادی از منابع بوده است و از سوی دیگر کاربرد و خدمات رسانی حیاتی و مهمی دارند. تاثیرات زیست محیطی فرودگاه بر محیط اطراف خودجنبه های مختلفی دارد. از جمله آن آلودگی صوتی به واسطه نشست و برخواست وسایل پرنده، آلودگی هوا در نتیجه احتراق موتورهای هواپیماها، مصرف سوخت های فسیلی برای تامین سوخت هواپیماها. ساختمان ترمینال و بناهای جانبی فرودگاه نیز به دلیل حجم بزرگ و میزان بالای مصرف کنندگان آن آلودگی ها و مصرف انرژی متفاوتی خواهد داشت. نحوه گرمایش و سرمایش، دفع فاضلاب ها و ... از جمله تاثیرات آن ها خواهد بود. از این رو پایداری در طراحی فرودگاه با توجه به ظرافت و حساسیت عملکرد آن ها فرایندی حساس و قابل بحث است. هدف این تحقیق کاربرد اصول پایداری در راستای طراحی فرودگاه برای برآورده کردن استاندارهای توسعه پایدار است. نتایج پژوهش نیز نشان می دهد که علی رغم محدودیت ها در حوزه اختیار معمار جهت تغییر عملکرد اکثر بخش های فرودگاه می توان با تحلیل و مطالعه مولفه های پایداری با توجه به نیاز فرودگاه تا حد قابل قبول استانداردهای معماری پایدار برآورده کرد.

نویسندگان

محمدرضا عباسیان

دانشجوی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز