ارزیابی قابلیت اطمینان پایداری سد های خاکی با در نظر گرفتن اثر عدم قطعیت پارامتر های خاک (مطالعه موردی سد خاکی بالارود)

سدهای خاکی از جمله سازه های مهم ژیوتکنیکی هستند که گسیختگی در آنها می تواند منجر به خسارات جبران ناپذیری شود، یکی از موارد مهم در طراحی سد های خاکی، کنترل پایداری این سد ها است که روش های متعددی برای بررسی این موضوع موجود می باشد. در روش های موجود، با قرار دادن مقادیر متوسط پارامترهای اثر گذار، تنها یک مقدار به عنوان ضریب اطمینان پایداری سد تعیین می گردد. با توجه به ماهیت غیر همگن خاک و عدم قطعیت پارامترهای آن، اتکا به یک عدد به عنوان ضریب اطمینان منطقی به نظر نمی رسد. در روش های احتمالاتی با در نظر گرفتن تابع توزیع احتمال برای هر یک از پارامترهای ورودی، به فراخور ویژگی های هر پارامتر، به تمامی مقادیر محتمل بر آن پارامتر شانس وقوع داده می شود. به عبارت دیگر می توان اینگونه بیان کرد که با ترکیب روش های احتمالاتی با تیوری های حاکم بر مسایل مکانیک خاک می توان برای هر مقدار محتمل از پارامتر های اثر گذار، تحلیلی جداگانه انجام داده و برای ضریب اطمینان به جای یک مقدار یک توزیع احتمالاتی تعیین کرد. در این پژوهش با در نظر گرفتن توزیع احتمالاتی لوگ نرمال برای پارامتر های چسبندگی، زاویه اصطکاک داخلی و وزن مخصوص خاک، قابلیت اطمینان پایداری سد خاکی بالا رود مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته است. تحلیل های انجام شده نشان دادند که ضریب اطمینان به تنهایی نمی تواند بیانگر پایداری سد خاکی بوده و برای تکمیل فرایند طراحی بایستی پارامتر های احتمالاتی از قبیل احتمال گسیختگی و شاخص اطمینان نیز مورد بررسی قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

پایداری سد خاکی ، اثر عدم قطعیت ، روش های تعادل حدی ، احتمال گسیختگی ، شاخص اطمینان