پیش بینی غلظت آلاینده های هوا با استفاده از قضاوت خبره

توسعه روزافزون جوامع شهری وگسترش فعالیت های اقتصادی وصنعتی بدون توجه به ارزیابی اثرات این قبیل فعالیتها برسلامت انسان به عنوان محورتوسعه باعث الودگی هوا و مخاطرات ناشی ازانتشارالاینده های مختلف شده است دردهه های اخیر روش نمونه برداری ازهوا به دلیل افزایش تعدادموادشیمیایی نیاز به منابع و تجهیزات گوناگون هزینه بالا و زمان بربودن این شیوه به چالش کشیده شده است و به جای آن ازقضاوت خبره و مدلسازی استفاده میشود هدف این مطالعه بررسی نقش اموزش تجربه کارشناسان و عوامل فردی درصحت پیش بینی میزان غلظت الاینده های هوا است این مطالعه مقطعی ازنوع مداخله ای درصنعت تولید کاشی و سرامیک استان یزد انجام شده است دوگروه کارشناسان باتجربه و بی تجربه باحداقل مدرک لیسانس بهداشت حرفه ای درمطالعه شرکت کردن اطلاعات جهت اموزش کارشناسان ازداده های اندازه گیری شده 5سالاخیر 15 کارخانه کاشی استخراج شد ازشرکت کنندگان خواسته شد قبل و بعدازازموزش ازواحدهای تولید بازدید نمایند و حداقل حداکثر و میانگین غلظت گردوغبار قابل استنشاق رادرتمام واحدها پیش بینی کنند برای سنجش ارتباط بین توانایی افراد درحل مساله ازپرسشنامه NFC استفاده شد

کلیدواژه ها:

ارزیابی آلاینده های هوا ، قضاوت خبره ، مدلسازی ، مواجهه تنفسی