کمی سازی بیماری های تنفسی و قلبی عروقی منتسب به ذرات معلق کمتر از ده میکرون موجود در هوای شهر اصفهان طی سال 1392

مقدمه: در سال های اخیر بحران آلودگی هوا در برخی شهرهای ایران از جمله اصفهان بدلیل شرایط خاص جغرافیایی و قرارگیری در یک گودال و تجمع مواد آلاینده در هوای سطحی، این شهر را به یکی از آلوده ترین شهرهای کشور از نظر میزان آلاینده های هوا تبدیل نموده است. هدف از این تحقیق برآورد بیماری های قلبی و تنفسی منتسب به آلاینده PM10 در سال 1392 در شهر اصفهان است. روش کار: در مرحله اول غلظت آلاینده PM10 در سال 1392 با ساتفاده از دستگاه GRIMM اندازه گیری گردید. همچنین پارامترهای دما و فشار از طریق نرم افزار (WWW.MSN.COM) ساعت به ساعت قرایت و ثبت گردید. در مرحله بعد این داده ها توسط نرم افزار EXCEL پردازش گردید و میزان اثر بهداشتی بر مبنای فرضیه نسبت خطر منتسب به ذرات معلق تعیین گردید. نتایج: نتایج نشان داد که در فصل گرم سال طی بهار و تابستان غلظت PM10 نسبت به فصل سرد سال ( پاییز و زمستان ) بیشتر بوده است. حداکثر غلظت PM10؛1000/83 میکروگرم بر متر مکعب در فصل تابستان در ایستگاه احمدآباد ثبت گردید. همچنین نتایج نشان می دهد که تعداد تجمعی موارد بیماری های قلبی تنفسی در سال 1392 در اصفهان در برآورد حد وسط خطر نسبی به ترتیب 585 نفر و 1517 نفر می باشد. بحث و نتیجه گیری: تقریبا 56 درصد بیماری های قلبی منتسب در روزهایی رخ داده است که غلظت PM10 از 120 میکروگرم در متر مکعب تجاوز ننموده است. باید توجه داشت که 585 نفر همگی منتسب به تماس با PM10 بوده است. تعداد مراجعین بیماری های تنفسی منتسب به تماس با PM10 حدود 7/5 درصد کل مراجعین همین بهداشتی می باشد با افزایش هر 10 میکروگرم بر متر مکعب غلظت ذرات معلق خطر بیماری های قلبی و تنفسی به ترتیب 0/009% و 0/008% افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

شهر اهواز ، ذرات معلق کمتر از ده میکرون ، بیماری قلبی ، بیماری تنفسی