تحلیل جایگاه کاروانسراهای تاریخی در توسعه پایدار شهری مطالعه موردی : کاروانسرای تاریخی دهدشت

امروزه صنعت گردشگری یکی از بزرگترین منابع درآمدی بسیاری از کشورها به حساب می آید ،اما گردشگری از نظر ماهوی قبل از آنکه به عنوان پدیده ای اقتصادی مطرح با شد،امری فرهنگی است و فرهنگ به عنوان جاذبه ا صلی گرد شگری محسوب می شود.و اثرات بارزی بر شرایط اقتصادی ، فرهنگی ،اجتماعی و زیست محیطی مناطق گوناگون دارد. توسعه صنعت گردشگری در الگوهای فضایی شهری ،زمینه ساز اثرگذاری این پدیده بر بهبود شرایط زیستی ساکنین شهرها است . بافت تاریخی شهرها به عنوان مکانی واجد ارزشهای میراث فرهنگی، با در برگرفتن دورههای مختلف تاریخی، دارای ویژگیهایی متشکل از ساختاری فضایی _ باشد. کالبدی می ارزشهای منسوب به آن و تعیین میزان اهمیت بندی آنها، می و درجه گذاری در قالب تواند نقش مهمی در جهت حفاظت و سرمایهگردشگری فرهنگی باشد. یکی از اساسی ترین عرصه های تجلی توسعه پایدار شهری و به تبع آن توسعه پایدار گردشگری، می تواند حوزه میراث فرهنگی با تمامی جنبه های تاریخی، فرهنگی، اقتصادی و هویتی آن باشد. بناهای با ارزش فرهنگی - تاریخی در شهرهای ایران دارای ارزشهای غنی معماری و شهرسازی هستند که عموم آنها امروزه دارای مشکلات گسترده در نتیجه توسعه شهری شده اند. باززنده سازی و احیای مناسب بناهای تاریخی، یکی از مهمترین راهکارهای حفاظتی در میراث معمارانه به شمار می رود و احیای بناهای تاریخی و شناخت ارزش های میراثی آن ، می تواند نقش اساسی در توسعه پایدار ایجاد نماید و پیش زمینه ای برای رسیدن به توسعه پایدار شهری باشد.هدف این مقاله با روش تحقیق کتابخانه ای وبررسی نمونه موردی و بررسی ضرورت توجه و بازبینی نقش بافت های تاریخی در حال حاضر نقش ارز شهای میراث معماری و شهری در توسعه گردشگری فرهنگی با تاکید بر بافت قدیم و تاریخی شهر دهدشت در استان کهگیلویه و بویراحمد می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، دهدشت ، کاروانسرا: ، شهری