تاثیر سیستمهای جنگلزراعی در ایران بر انتشار گازهای گلخانه‌ای

انسان همواره بصورت بی‌رویه و یک‌جانبه و بدون رعایت جنبه‌های حفاظتی و فقط براساس تأمین منافع کوتاه‌مدت خود، منابع طبیعی را مورد بهره‌برداری قرار داده است. کشاورزی به عنوان مهمترین منبع تأمین غذای انسان، باعث تغییرات شدید اکوسیستم‌های طبیعی شده است. انتشار گازهای گلخانه‌ای (GHGs) در داخل اتمسفر، حاصل از فعالیت‌ها و دخالت‌های بشر، مهمترین عامل تغییرات اقلیم و گرمایش زمین به شمار می‌رود. منظور از گرمایش جهانی، افزایش طبیعی یا انسان – انگیخته (حاصل فعالیت‌های انسانی) در متوسط دمای اتمسفر در نزدیکی سطح زمین می‌باشد. از مهم‌ترین چالش‌های محطیطی در جهان و به ویژه خاورمیانه، گرمایش جهانی ناشی از تجمع گازهای گلخانه‌ای است. پیامدهای گرمایش جهانی و تغییر اقلیم در کشورهای این منطقه باتوجه به کمبود منابع آب بسیار نگران‌کننده است. افزایش جمعیت خود زمینه‌ساز افزایش دما می‌شود، ولی این به تنهایی پاسخگوی جهش‌های شدید آب و هوایی در دو دهه گذشته نیست. یکی از دلایل این نابسمانی، افزایش مصرف انرژی به نسبت هر فرد است. هم‌چنین استفاده صحیح از منابع انرژی در راستای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای امری ضروری و انکارناپذیر است. سیستم‌های جنگل زراعی از سیستم‌های مهم این بخش محسوب می‌شود که با افزایش تنوع کشت در بعد زمانی و مکانی، می‌‌توان از سطوح بیشتری از انرژی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

منابع طبیعی ، گازهای گلخانه‌ای ، گرمایش زمین ، انرژی‌های نو ، سیستم‌های جنگل‌ زارعی